Εξετάζοντας την Κάμαλα Χάρις, τις επιρροές της και τη σχέση της με τον πατέρα της, αποκαλύπτεται η παραδοξότητα της πολιτικής σκηνής στις ΗΠΑ. Μόλις δεκαεπτά ημέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, η μάχη μεταξύ της Κάμαλα Χάρις και του Ντόναλντ Τραμπ δείχνει εξαιρετικά αμφίρροπη. Η αμερικανική κοινωνία δεν ήταν ποτέ πιο διχασμένη όσο σήμερα, το πολιτικό τοπίο ποτέ άλλοτε πιο τοξικό. Το κατά πόσο η Χάρις θα καταφέρει όχι μόνο να εκλεγεί αλλά και να ενώσει το αμερικανικό έθνος μένει να φανεί.
Αν ρωτήσεις Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ για την Κάμαλα Χάρις, θα σου την περιγράψουν ως άνθρωπο με ηθική, δεοντολογία και ενσυναίσθηση. Θα σου πουν ότι είναι ευφυής και γεμάτη αυτοπεποίθηση, ότι κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της έδειξε πολιτικά έξυπνη. Θα ακούσεις ότι υποστηρίζει τα δικαιώματα των γυναικών και δεν έχει παρασκηνιακή ατζέντα. Για το ζήτημα της μετανάστευσης, θα σου εξηγήσουν ότι η Χάρις δεν θέλει να διαλύσει οικογένειες και να δημιουργήσει χάος, αλλά να διαχειριστεί το ζήτημα με προσοχή.
Από την άλλη, οι υποστηρικτές του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ θεωρούν την πιθανότητα της Κάμαλα Χάρις στην προεδρία τρομακτική. Ισχυρίζονται ότι η χώρα δεν μπορεί να αντέξει άλλα τέσσερα χρόνια έλλειψης κυριαρχίας στα σύνορα με μια κυβέρνηση που προτάσσει την πολιτική του χρώματος και του φύλου. Η Χάρις εισπράττει κριτική για τον τρόπο που οι επικριτές της την περιγράφουν, χαρακτηρίζοντάς την ανάξια εμπιστοσύνης και χωρίς αυθεντικότητα.
Η παιδική της φίλη, Κάρολ Πόρτερ, θυμάται τη διαμονή τους στο Μπέρκλεϋ, που υπήρξε πολυπολιτισμική κοινότητα. Από μικρή, η Κάμαλα Χάρις έδειξε χαρακτηριστικά αυτοπεποίθησης και καλοσύνης. Όπως αναφέρει, έμαθε τη σημασία να μην κάθεται να παραπονιέται αλλά να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, διδάγματα που της μετέδωσε η μητέρα της.
Η σχέση της Χάρις με τον πατέρα της είναι περίπλοκη. Ενώ παραμένει αποξενωμένη από αυτόν, οι επιρροές της οικογένειάς της παραμένουν ισχυρές. Ο Ντόναλντ Τζ. Χάρις, ο πατέρας της, παρόλο που υπήρξε απούσα από τη ζωή της, δεν παρέλειψε να την αναγνωρίζει και να της στέλνει συγχαρητήρια. Ωστόσο, η αποξένωση και η ύπαρξη άλλων διαφορών υπήρξαν αναπόφευκτες.
Αν τα χαρακτηριστικά που την διάγουν είναι πεισματάρικα και απαιτητικά, πολλοί αναρωτιούνται αν η πολιτική της φέρει περισσότερα κοινά στοιχεία με τον πατέρα της από όσα φαίνονται.
