Εξερευνήστε τη ζωή στη Βόρεια Κορέα όπως την κατέγραψε ο φωτογράφος Jan Šibík σε μία μοναδική έκθεση στην Πράγα. Καθώς περιηγούμουν στην καρδιά της Παλιάς Πόλης της Πράγας, μία Κυριακή του Δεκέμβρη, με τον αέρα να είναι παγωμένος και τις χιλιάδες γιρλάντες των Χριστουγέννων να φωτίζουν τον χώρο, η μαυροκόκκινη γιγαντοαφίσα που προπαγάνδιζε τη Βόρεια Κορέα τράβηξε αμέσως την προσοχή μου. Η έκθεση του διάσημου Τσέχου φωτογράφου Jan Šibík πραγματοποιούνταν στο Carolinum, ένα εθνικό πολιτιστικό μνημείο που συνδέεται με την ιστορία του Πανεπιστημίου του Καρόλου από το 1383.
Ο Jan Šibík, θρυλικός πολεμικός φωτογράφος, έχει καλύψει πολυάριθμα ρεπορτάζ σε διάφορες γωνιές του κόσμου. Έχει γίνει μάρτυρας φρικαλέων γεγονότων, όπως σφαγές στη Σιέρα Λεόνε και την Λιβερία, έχει αποτυπώσει την πείνα στο Σουδάν, τη Σομαλία και την Αιθιοπία, καθώς και τη καταστροφή του Αφγανιστάν. Επισκέφθηκε επανειλημμένα την Κούβα και εστίασε στη σύγκρουση στην Παλαιστίνη.
Το 2005, ο Šibík κατέγραψε τη μοναδική καθημερινότητα της Βόρειας Κορέας, επιστρέφοντας δύο χρόνια αργότερα για να συγκεντρώσει ακόμα περισσότερα στοιχεία. Αφού ταξίδεψε για τρίτη φορά στη Βόρεια Κορέα μετά από δώδεκα χρόνια, ο Šibík πιθανότατα έγινε ο πρώτος φωτογράφος που το κατάφερε αυτό. Οι αναμνήσεις του περιγράφουν μία αίσθηση κομμουνιστικής εποχής που κυριαρχεί ακόμα στη χώρα.
Κατά την επίσκεψή του, οι Βορειοκορεάτες εκτίμησαν την παρουσία υψηλών προσώπων όπως ο Lubomir Zaoralek, τότε πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, ο οποίος συνοδευόταν από δημοσιογράφους, μεταξύ των οποίων και ο Šibík. Η ασυνήθιστη αυτή συνθήκη του έδωσε τη δυνατότητα να επισκεφτεί περιοχές που διαφορετικά δεν θα είχε πρόσβαση. Αν και η κατάσταση φαινόταν ελπιδοφόρα, η πραγματικότητα αποδείχθηκε σκληρή, καθώς η ελευθερία της φωτογραφίας ήταν περιορισμένη και οι συνθήκες παρακολούθησης αυστηρές.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, οι ξεναγοί, που στην πραγματικότητα ήταν αστυνομικοί με πολιτική ενδυμασία, παρακολουθούσαν συνεχώς κάθε τους κίνηση. Όπως περιγράφει ο Šibík, «η κάθε λεπτομέρεια του ταξιδιού είχε σχεδιαστεί προσεκτικά και οι γυναικεία χορωδίες στους αγρούς δημιουργούσαν μία απρόσμενη αίσθηση ομόνοιας».
Πηγή περιεχομένου: in.gr
