Ελατοδάση, εκτενείς ορίζοντες, καθαρός αέρας και ανάσες δροσιάς, πανέμορφα χωριά με παραδοσιακούς οικισμούς που ξεφυτρώνουν στις πλαγιές των βουνών της Πίνδου, κρυμμένα μυστικά της φύσης, η κοιλάδα του Αχελώου, όλα αυτά εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη στην ορεινή Άρτα, στον Δήμο Γεωργίου Καραϊσκάκη.
Αφήσαμε την πόλη της Άρτας και επιλέξαμε τη διαδρομή για τα ορεινά.
Μια όμορφη διαδρομή, αν και ανηφορική, με τη φύση να αποζημιώνει τον επισκέπτη σε κάθε στροφή. Μετά από 57 χιλιόμετρα φτάνουμε στο Αστροχώρι, ένα χωριό κέντρο αναφοράς για την περιοχή, καθώς βρίσκεται στο μέσον του ορεινού όγκου και αποτελεί αφετηρία για εξερευνήσεις σε αυτόν τον αυθεντικό τόπο.
Στο Αστροχώρι συναντήσαμε τον Διογένη Δήμου, έναν νέο άνθρωπο και δημοτικό σύμβουλο, ο οποίος με χαρά μας προσκάλεσε να εξερευνήσουμε την περιοχή. Όπως μας δήλωσε, αν και μεγάλωσε στην Αθήνα, επέστρεψε μαζί με την οικογένειά του στο Αστροχώρι, προκειμένου να προωθήσει το όραμά του για την αναγνώριση του τόπου του ως εναλλακτικού προορισμού, ώστε να μην σβήσει.
«Βλέποντας τόσα χρόνια την εγκατάλειψη του τόπου μου, διαπιστώνω πως μπορώ να προσφέρω στη περιοχή νέα πνοή ως νέα προσωπικότητα. Εδώ είναι μία άλλη Ελλάδα, η ορεινή Ελλάδα με τις κρυμμένες ομορφιές της, τη μοναδική ποικιλομορφία, τα ποτάμια, τους λοφίσκους, τις απέραντες κορυφές και τα μεγάλα ελατοδάση», μας τόνισε χαρακτηριστικά.
Ξεκινήσαμε την εξερεύνηση της περιοχής με οδηγό τον Διογένη, οποίος μας έδωσε την ευκαιρία να ζήσουμε μια μοναδική εμπειρία στις πηγές των σούδων, όπως τις αποκαλούν οι ντόπιοι, σε παραπόταμο του Διχομερίτη ποταμού. Αφήνουμε το Αστροχώρι και κατευθυνόμαστε προς τα Ριτσιανά, μια δροσερή διαδρομή 5 χιλιομέτρων ανάμεσα στα έλατα. Μαθαίνουμε ότι ο Διχομερίτης ποταμός πηγάζει από τα Αθαμανικά όρη και εκβάλει στην τεχνητή λίμνη του φράγματος Πουρναρίου.
Μετά από μια κατηφόρα, το αυτοκίνητο σταματά και αντικρίζουμε ένα μικρό φαράγγι. Δίπλα στη ροή του ποταμού, ανάμεσα σε σχηματισμούς βράχων, μια φυσική πισίνα με γαλαζοπράσινα νερά μας εντυπωσιάζει. Ακολουθώντας τις οδηγίες του ξεναγού, ξεκινούμε την εξερεύνηση του φαραγγιού. Περπατάμε πάνω σε σταθερές μεγάλες πέτρες, μέσα και δίπλα στο ποτάμι, για να φτάσουμε στη μεγάλη κολυμπήθρα με τον καταρράκτη. Το τοπίο είναι μαγευτικό. Μια Θεϊκή δημιουργία. Είναι ένας χώρος για κολύμπι, για πεζοπορία, για μια ζωή γεμάτη α untouched φυσική ομορφιά.
Οι Σούδες απέχουν 1,2 χιλιόμετρα από την πλατεία των Ριστιανών.
Ο Διογένης Δήμου μας ενημερώνει ότι γίνονται προσπάθειες ανάδειξης του φυσικού αυτού αξιοθέατου. Πρόσφατα βελτιώθηκε ο δρόμος, έχουν τοποθετηθεί πινακίδες, έτσι ώστε οι επισκέπτες να βρίσκουν εύκολα τη διαδρομή.
Φεύγουμε από τις Σούδες και λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, η θέα της κοιλάδας του Αχελώου κόβει την ανάσα. Η στάθμη του ποταμού έχει πέσει, δημιουργώντας ένα υπέροχο τοπίο ανάμεσα στο βουνό και τον κάμπο. Ο ποταμός εκτείνεται ως φυσικό όριο της Άρτας, Τρικάλων και Καρδίτσας. Σε πολλά σημεία της ροής του δημιουργούνται μικρές παραλίες, όπου οι ντόπιοι απολαμβάνουν τις δροσερές βουτιές τους το καλοκαίρι.
«Είναι στόχος να αναδείξουμε τον τόπο μου», δηλώνει ο Διογένης, «ως εναλλακτικό προορισμό ή μια διαφορετική πρόταση διακοπών, καθώς η περιοχή προσφέρεται για πλήθος δραστηριοτήτων. Ωστόσο, σημειώνει πως δεν υπάρχουν ακόμη όλες οι απαιτούμενες υποδομές, αν και έχουν αρχίσει δειλά-δειλά κάποιες ιδιωτικές πρωτοβουλίες».
Στην επιστροφή προς το Αστροχώρι, επισκεπτόμαστε παλιούς νερόμυλους και νεροτριβές, μνημεία της προβιομηχανικής εποχής που χρειάζονται συντήρηση και αναστήλωση, ως κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής, αλλά και αξιοθέατα.
Ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει σε ένα παλιό πετρόχτιστο σχολείο. Είναι το 2ο Δημοτικό Αστροχωρίου, όπως αναγράφεται στην παλιά ταμπέλα. Κάποτε ο χώρος γέμιζε από παιδικές φωνές. Στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, οι κάτοικοι άρχισαν να εγκαταλείπουν τον τόπο αναζητώντας καλύτερη τύχη στις μεγαλουπόλεις. Οι αίθουσες είναι «ζωντανοί μάρτυρες» αυτής της εποχής, με ξύλινα θρανία, μαυροπίνακες, αφίσες από εθνικές επετείους και παλιούς χάρτες, δημιουργώντας μια αίσθηση της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Με μια μικρή χρηματοδότηση, πιστεύει ο Διογένης Δήμου, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα Μουσείο Σχολικής Ζωής.
Δίπλα στο σχολείο και πάνω από ένα ρέμα με κρύα νερά και πλατάνια, βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Αγίας Βαρβάρας, ο οποίος κτίστηκε το 1860 στο καθολικό παλαιού μοναστηριού που είχε λεηλατηθεί και καταστραφεί από τον Κουρτ πασά.
Καθώς επιστρέφουμε στο Αστροχώρι, ο Διογένης Δήμου μας τονίζει ότι η ορεινή Άρτα χρειάζεται να ανακαλυφθεί. Έχει πλούτο φυσικών χαρισμάτων, ιστορία και πολιτισμό που παραμένουν άγνωστα, καθώς δεν της δόθηκε η ευκαιρία μέχρι σήμερα.
Μάλιστα, όπως αναφέρει, προσπαθεί να κινητοποιήσει νέους ανθρώπους στην περιοχή, ώστε με συλλογική δουλειά, πνεύμα εθελοντισμού και τη στήριξη της Πολιτείας, να αναδειχθεί ως προορισμός.
