Μια αναδρομή στην ιστορία του Μάρτον Μπούκοβι και η σημαντική του κληρονομιά στον Ολυμπιακό και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πολλοί προπονητές δεν έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν τον τρόπο που αποχωρούν από μια ομάδα: κάποιοι φεύγουν και σύντομα ξεχνιούνται, ενώ άλλοι παραμένουν στη μνήμη των φιλάθλων για δεκαετίες. Η περίπτωση του Μάρτον Μπούκοβι είναι εντελώς διαφορετική. Η παραίτησή του στα τέλη του 1967 μετατράπηκε σε μια σαγκά που διήρκεσε δύο εβδομάδες και είχε πολιτικές αποχρώσεις, εκτυλισσόμενη κυρίως στους διαδρόμους της τότε Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού. Η παραίτησή του και ο τρόπος που αυτή εξελίχθηκε επισκίασαν τις δύο μισές σεζόν που πέρασε στον πάγκο του Ολυμπιακού, γεμίζοντας τους φιλάθλους του συλλόγου με απογοητευμένες προσδοκίες και ελπίδες. Στο μυαλό τους, ο Μπούκοβι ήταν αυτός που θα χτίσει μια νέα κοκκινόλευκη δυναστεία, θα οδηγήσει τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (σήμερα Champions League) και θα φέρει τον τότε σταρ του ΠΑΟΚ, Γιώργο Κούδα, στον Πειραιά.
Η παραίτηση του Μπούκοβι έχει πλέον γίνει μέρος της κληρονομιάς του συλλόγου και είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με το όνομά του, σχεδόν 60 χρόνια μετά την εμβληματική φωτογραφία του στο κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Αθήνας, να αποχαιρετά φίλους που ήρθαν να τον αποχαιρετήσουν καθώς ξεκινούσε το ταξίδι της επιστροφής στην πατρίδα του, την Ουγγαρία. Ο Μπούκοβι ουσιαστικά αποχώρησε, αφήνοντας την Ελλάδα χωρίς να ενημερώσει σχεδόν κανέναν, προκειμένου να αποφύγει όσα συνέβησαν στον Πειραιά λίγες μέρες νωρίτερα. Ως άνθρωπος με βαθιά δημοκρατικά πιστεύω, δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με το αυταρχικό καθεστώς.
Ο ρόλος του Μπούκοβι στην ομάδα του Πειραιά τη δεκαετία του ’60 ήταν καθοριστικός, όχι μόνο για την ανάπτυξη του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά και για το πώς η αγάπη των φιλάθλων τον μεταμόρφωσε σε πατρική φιγούρα για τους Κόκκινους και Λευκούς.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
