Εξετάζουμε τον ρόλο του κράτους και τη δημοκρατία στην εποχή μετά την παγκοσμιοποίηση. Για πολλές δεκαετίες, η παγκοσμιοποίηση θεωρούνταν μια αναπόφευκτη διαδικασία στην ιστορία. Τα έθνη-κράτη αντιμετωπίζονταν ως αναχρονιστικά θεσμικά μοντέλα. Η κυριαρχία των διεθνών αγορών έναντι των εθνικών αποφάσεων συνδυαζόταν με τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη, που υποστήριζε ότι οι αγορές αποφασίζουν πιο λογικά από τα εθνικά κοινοβούλια. Παράλληλα, προτάθηκε η λογική ενός παγκόσμιου συστήματος διακυβέρνησης με δικούς του θεσμούς και ιεραρχίες. Ωστόσο, υπάρχουν σοβαρές ρωγμές σε αυτό το αφήγημα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, αν και προήγαγαν τη ρητορική της παγκοσμιοποίησης, υπερασπίστηκαν πάντα τα εθνικά τους συμφέροντα. Η κρίση του 2008 αποκάλυψε την αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού, ενώ η τρέχουσα γεωπολιτική κατάσταση οδηγεί σε έναν κόσμο που είναι πιο διαιρεμένος από ποτέ.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η λύση είναι η αναδιάρθρωση της παγκοσμιοποίησης ή η δημιουργία νέων διεθνών αρχιτεκτονικών που θα επαναφέρουν τα κράτη ως κύριες μονάδες. Ο Βόλφγκανγκ Στρεκ στο νέο του έργο εξετάζει τον ρόλο των κρατών μετά την παγκοσμιοποίηση, υπογραμμίζοντας την ανάγκη επαναξιολόγησης της δημοκρατικής διαδικασίας και της εθνικής κυριαρχίας.
Η διαπίστωση ότι η δημοκρατία, ως διαδικασία που διασφαλίζει τη συμμετοχή και εκπροσώπηση των κοινωνιών, μπορεί να λειτουργήσει μόνο μέσα από την εθνική κυριαρχία, είναι κεντρική στην ανάλυσή του. Αντί της τρέχουσας παγκοσμιοποίησης, η προώθηση ενός κόσμου δημοκρατικών εθνικών κρατών μπορεί να προσφέρει λύσεις στα κρίσιμα ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης και πολιτικής σταθερότητας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
