Η ψυχιατρική ιστορία αποκαλύπτει την καταχρηστική χρήση της ως εργαλείο κοινωνικού ελέγχου. Στο νέο του έργο, *No More Normal*, ο Άλαστερ Σαντχάουζ εστιάζει στην ψυχιατρική, εξετάζοντας την ιστορία της και την εξέλιξή της μέσα από το χρόνο. Ο συγγραφέας αναφέρει μια προσωπική εμπειρία από τη δεκαετία του 1980, όταν ήταν φοιτητής στο Ηνωμένο Βασίλειο και συμμετείχε στην παράδοση προμηθειών σε σοβιετικούς πολίτες, οι οποίοι δεν είχαν επιτραπεί να απομακρυνθούν από την ΕΣΣΔ. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι υποβάλλονταν συχνά σε σφοδρή καταπίεση, με πολλές φορές να χάνουν τις δουλειές τους και να γίνονται θύματα παρενόχλησης. Μερικοί μάλιστα διαγνώστηκαν με τη διαταραχή που ονομάζεται υποτονική σχιζοφρένεια.
Η διάγνωση αυτή εμφανίστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1930 και χρησιμοποιήθηκε για να χαρακτηρίσει περιπτώσεις ενηλίκων με σχιζοφρένεια που δεν παρουσίαζαν συμπτώματα στην παιδική τους ηλικία. Αυτή η έννοια παρείχε στους σοβιετικούς αξιωματούχους ένα ισχυρό εργαλείο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 και 1980, χρησιμοποιώντας τη για να ταυτίσουν κάθε μορφή αντίθεσης προς την κυβέρνηση με σημάδια ψυχικής ασθένειας. Η επιθυμία για κοινωνική αλλαγή διαγνώστηκε ως ψυχική ασθένεια, χρησιμοποιώντας τη διάγνωση για την καταστολή της διαφωνίας.
Αυτή, ωστόσο, δεν είναι η μοναδική περίπτωση της ψυχιατρικής ως εργαλείου καταστολής. Η γυναικεία υστερία είναι ένα άλλο παράδειγμα, όπου διάφορες παθήσεις, όπως η μετατραυματική διαταραχή και η κατάθλιψη, συχνά ταξινομήθηκαν ως υστερία για σχεδόν δύο αιώνες. Ο Ιπποκράτης και ο Πλάτωνας είχαν συνδέσει την υστερία με μια περιπλανώμενη μήτρα, δημιουργώντας ένα κίνητρο για την καταπίεση των γυναικών μέσω ιατρικών διαγνώσεων.
Το 1992, ο Κινέζος πολιτικός ακτιβιστής Γουάνγκ Γουαξίνγκ διαγνώστηκε με πολιτική μονομανία αφού διαδήλωσε υπέρ της δημοκρατίας, καταδεικνύοντας πώς οι ψυχιατρικές διαγνώσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να φιμώσουν τις φωνές που αμφισβητούν την εξουσία. Ο ακτιβισμός του Κλένον Κινγκ Τζούνιορ και του Μάλκολμ Χ επίσης εξηγεί τη χρήση της ψυχιατρικής για την ποινικοποίηση των πολιτικών δικαιωμάτων.
Ακόμα και πρόσφατα, παραδείγματα όπως η περίπτωση της Ιρανής Αχού Νταριεΐ, η οποία χαρακτηρίστηκε διαταραγμένη λόγω των πολιτικών της ενεργειών, δείχνουν ότι η ψυχιατρική μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καταστείλει τη διαφωνία σε σύγχρονες κοινωνίες. Οι προβληματισμοί του Σαντχάουζ υπογραμμίζουν τη σύνθετη σχέση μεταξύ ψυχιατρικής και κοινωνικών δυνάμεων, αναδεικνύοντας πώς οι κοινωνικοί και πολιτισμικοί παράγοντες επηρεάζουν τη διάγνωση και την κατηγοριοποίηση της ψυχικής υγείας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
