Η εξωτερική πολιτική της Αμερικής και της Κίνας πολλές φορές μοιάζει με καθρέφτη. Οι Αμερικανοί έχουν έμμονη ιδέα με την κινεζική ισχύ, ενώ οι Κινέζοι με την αμερικανική.
Ο καθρέφτης εξαφανίζεται, όμως, όταν πρόκειται για την εκτέλεση αυτής της πολιτικής. Η Ουάσινγκτον και το Πεκίνο βλέπουν με διαφορετικό τρόπο τη μάχη για δύναμη και επιρροή, με αποτέλεσμα να ακολουθούν διαφορετικές στρατηγικές.
Η δύναμη της Αμερικής έγκειται στη στρατιωτική της ισχύ και στην αποφασιστικότητά της να προσφέρει εγγυήσεις ασφαλείας στους συμμάχους της. Οι ΗΠΑ έχουν αμυντικές συλλογικές συμφωνίες με 56 χώρες σε όλο τον κόσμο, προσφέροντας κρίσιμη στρατιωτική βοήθεια και σε άλλες χώρες, όπως το Ισραήλ και η Ουκρανία, που δεν είναι επίσημοι σύμμαχοί τους.
Αντίθετα, η Κίνα διαθέτει συμφωνία αμοιβαίας άμυνας μόνο με τη Βόρεια Κορέα και έχει εδαφικές διαμάχες με πολλούς γείτονές της, κάτι που τους στρέφει προς την Αμερική.
Στο πεδίο των οικονομικών σχέσεων, η Κίνα έχει το πλεονέκτημα. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Lowy της Αυστραλίας, 128 χώρες έχουν στενότερες οικονομικές σχέσεις με την Κίνα απ’ ό,τι με την Αμερική. Την τελευταία δεκαετία, η Κίνα έχει επενδύσει πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια σε υποδομές σε περισσότερες από 140 χώρες.
Για τις αναπτυσσόμενες χώρες που επιδιώκουν γρήγορη οικονομική πρόοδο, η κινεζική προσφορά παραμένει ελκυστική, καθώς η Κίνα είναι ταχύτερη και φτηνότερη από τις ΗΠΑ σε κάθε στάδιο.
Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να απαντήσουν, με συμφωνίες όπως αυτή της Eximbank για την Αγκόλα, η ανασφάλεια λόγω του δημοσιονομικού ελλείμματος και η απουσία νέων εμπορικών συμφωνιών καθιστούν δύσκολη την ανταγωνιστικότητα με την Κίνα.
Για αυτό, οι ΗΠΑ εστιάζουν σε αυτό που κάνουν καλύτερα, ενισχύοντας τις στρατηγικές συνεργασίες τους με χώρες της περιοχής. Ωστόσο, η στρατηγική της Αμερικής για αύξηση της επιρροής της δείχνει να φτάνει στα όριά της, ιδίως με τις πρόσφατες εξελίξεις στη Σαουδική Αραβία.
