Σαράντα χρόνια από τη Συμφωνία της Βάρκιζας, οι συνέπειές της παραμένουν κρίσιμες στην ελληνική ιστορία. Σαράντα χρόνια έχουν περάσει από την 12η Φεβρουαρίου 1945, ημερομηνία υπογραφής της Συμφωνίας της Βάρκιζας, που εγκαινίασε την οριστική ρήξη μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα και του ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Η συμφωνία προοριζόταν να τερματίσει τη σύγκρουση που είχε ξεσπάσει κατά τα Δεκεμβριανά, αλλά αποδείχθηκε μάταιη. Παρά τις αρχικές ελπίδες, όπως αυτές εκφράστηκαν στα Αθηναϊκά Νέα, η πραγματικότητα σύντομα διέψευσε τους πολίτες. Η αδυναμία εφαρμογής της συμφωνίας ενδυνάμωσε τον διχασμό και την αναρχία, οδηγώντας τελικά σε μια νέα εποχή βίας και εμφύλιας διαμάχης.
Η συμφωνία αυτή εδραιώθηκε σε μία περίοδο βαθιάς κρίσης για την Ελλάδα, με τον εμφύλιο πόλεμο να φαντάζει αναπόφευκτος. Μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων το 1944, οι ελπίδες του λαού για ειρήνη και ανασυγκρότηση γρήγορα μετατράπηκαν σε απογοήτευση, καθώς οι πολιτικές αντιπαραθέσεις γίνονταν όλο και πιο έντονες. Ο κύριος σκοπός της συμφωνίας ήταν η αποκατάσταση της ομαλότητας, αλλά οι προϋποθέσεις για την εφαρμογή της παρέμεναν ασαφείς και ασταθείς.
Η συμφωνία, που υπεγράφη στο Υπουργείο Εξωτερικών της Αθήνας, αναδείκνυε την επιτακτική ανάγκη για εθνική συμφιλίωση, αλλά στην πράξη οι όροι της δεν τηρήθηκαν. Τα αποτελέσματα αυτής της αποτυχίας είναι σήμερα ιστορικά αναγνωρίσιμα, καθώς οι συνέπειες του εμφυλίου πολέμου συνεχίζουν να επηρεάζουν την ελληνική κοινωνία.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
