Εξερευνήστε την επιρροή του ναζισμού στον πολιτισμό και την τέχνη της Γερμανίας κατά τη διάρκεια της εποχής τους. Το ημερολόγιο δείχνει 1928. Υπό την ηγεσία του Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, ο οποίος αργότερα δικάστηκε στη Δίκη της Νυρεμβέργης και καταδικάστηκε σε θάνατο, οι εθνικοσοσιαλιστές ίδρυσαν έναν οργανισμό για τη διαχείριση του πολιτιστικού τοπίου της Γερμανίας. Αυτός ο οργανισμός άνοιξε το δρόμο για τον πολιτιστικό έλεγχο μόλις οι Ναζί ανέβηκαν στην εξουσία. Ο Χίτλερ και οι υποστηρικτές του εξαπέλυσαν έναν πόλεμο για να διαδώσουν την ιδεολογία τους σε κάθε καλλιτεχνικό και πολιτιστικό τομέα της χώρας. Ο στόχος τους ήταν να εξαλείψουν κάθε ίχνος επιρροής από τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και να προπαγανδίσουν τον εθνικοσοσιαλισμό. Ένα από τα πρώτα θύματα του ναζισμού ήταν ο ηθοποιός Χανς Ότο, ο οποίος, λόγω της πολιτικής του ταυτότητας, απέτυχε να ανανεώσει το συμβόλαιό του στο κρατικό θέατρο της Πρωσίας. Λίγο αργότερα, συνελήφθη από τα στρατεύματα εφόδου και βασανίστηκε. Ο Κάτερ επισημαίνει ότι τα πρώτα βήματα των Ναζί στον πολιτιστικό τομέα σχεδιάστηκαν με μαθηματική ακρίβεια.
Η νέα κουλτούρα που επιβλήθηκε από τους Ναζί έδωσε έμφαση στην αγνότητα και την κλασική ομορφιά, ενώ το περιεχόμενο του πολιτισμού μπορούσε να είναι είτε αλήθειες, είτε μισές αλήθειες, είτε ξεκάθαρα ψέματα, ανάλογα με το ποιο εξυπηρετούσε τη ναζιστική πολιτική. Αυτή η στρατηγική στοχεύει στη ριζική απομάκρυνση των προηγούμενων πολιτιστικών μορφών και στην αποδοχή της ναζιστικής ιδεολογίας σε όλους τους τομείς της τέχνης.
Η πολιτική αξία του πολιτισμού έγινε ξεκάθαρη, καθώς οι Ναζί προσπάθησαν να ελέγξουν τον πολιτιστικό τομέα μέσω κρατικής λογοκρισίας και αυτολογοκρισίας. Η διαδικασία αυτή είχε σκοπό να ενισχύσει την επιρροή τους και να καταστήσει την τέχνη εργαλείο προπαγάνδας, ενισχύοντας την κοινωνική τάξη σύμφωνα με τα δικά τους ιδεώδη.
Η εμμονή του Χίτλερ με την τέχνη αποδεικνύει την επιρροή των προσωπικών παραγόντων στη ναζιστική πολιτική, με την τέχνη να χρησιμοποιείται ως μέσο για τη διάδοση της ιδεολογίας τους. Σύμφωνα με τον Κάτερ, η ικανότητα του καθεστώτος να μετατρέπει πολιτιστικά μέσα σε όργανα προπαγάνδας και η έλλειψη κριτικής απέναντι σε αυτή τη διαδικασία αποτελούν σημαντικά ζητήματα που αξίζει να εξεταστούν.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
