Αναλύουμε τους βανδαλισμούς έργων τέχνης και την πολιτική τους διάσταση μέσω σημαντικών περιστατικών της ιστορίας. Η καταστροφή καλλιτεχνημάτων δεν συνιστά απλώς μια πράξη βαρβαρότητας, αλλά και έναν πολυδιάστατο μηχανισμό αντίκρουσης αξιών και μηνυμάτων. Όπως είχε δηλώσει ο Άρθουρ Κλαρκ, είναι δείγμα βαρβαρότητας να καταστρέφεις κάτι που δεν μπορείς να καταλάβεις. Ωστόσο, οι λόγοι πίσω από τους βανδαλισμούς της τέχνης είναι συχνά περίπλοκοι και ποικίλοι.
Από τη μία, δράστες με εθνικιστικές και θρησκευτικές προτιμήσεις βανδαλίζουν έργα, αδυνατώντας να εκτιμήσουν τη σημασία τους, ενώ από την άλλη, ακτιβιστές στρέφουν την προσοχή τους σε εμβληματικά έργα τέχνης, με σκοπό να προωθήσουν κοινωνικά ή πολιτικά μηνύματα. Χαρακτηριστική είναι η δράση της Youth Demand στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου, η οποία κάλυψε τον πίνακα Motherhood του Πάμπλο Πικάσο με αφίσα, ζητώντας το τέλος του πολέμου στη Γάζα.
Ακολουθούν τρεις αξιοσημείωτες περιπτώσεις βανδαλισμού, οι οποίες κατέδειξαν τη διαπλοκή της τέχνης με την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα.
Πιετά, Μιχαήλ Άγγελος
Στις 21 Μαΐου 1972, ο Λάζλο Τοτ βανδάλισε το διάσημο γλυπτό Πιετά του Μιχαήλ Άγγελου, φωνάζοντας ότι είναι ο αναστημένος Ιησούς Χριστός. Η πράξη του ενδέχεται να σχετίζεται με τις ψυχιατρικές του καταστάσεις, οι οποίες τον οδήγησαν σε δύο χρόνια ψυχιατρικής θεραπείας στην Ιταλία. Η αποκατάσταση του γλυπτού πραγματοποιήθηκε έπειτα από δέκα χρόνια, αποκαλύπτοντας και την κρυφή υπογραφή του δημιουργού.
Γκερνίκα, Πάμπλο Πικάσο
Στις 28 Φεβρουαρίου 1974, ο Τόνι Σαφράζι βανδάλισε το έργο Γκερνίκα στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, γράφοντας KILL ALL LIES με σπρέι. Η πράξη του ήταν αντίκτυπος στη δημοσιότητα γύρω από την αποφυλάκιση του Γουίλιαμ Κάλεϊ, που συμμετείχε στη σφαγή My Lai στο Βιετνάμ.
Η Αφροδίτη στον καθρέφτη της, Ντιέγο Βελάθκεθ
Στις 10 Μαρτίου 1914, η Μαίρη Ρίτσαρντσον επιτέθηκε στο έργο αυτό στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου, με σκοπό να καταδικάσει τη βίαιη σύλληψη της Έμελιν Πάνκχερστ. Η Ρίτσαρντσον υποστήριξε ότι η βία κατά της γυναίκας είναι πολύ πιο βάναυσο γεγονός από την καταστροφή ενός καλλιτεχνήματος.
Οι βανδαλισμοί αυτοί, αν και καταδικαστέοι, αναδεικνύουν τις σύνθετες σχέσεις μεταξύ τέχνης, πολιτικής και κοινωνίας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
