ΠΗΓΗ: ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ / Από τον Γιώργο Χαρωνίτη
To Abbey Road κυκλοφόρησε 26 Σεπτεμβρίοιυ του 1969 και ήταν ουσιαστικά το τελευταίο άλμπουμ που ηχογράφησαν οι Beatles. 50 χρόνια μετά, στις 27 Σεπτεμβρίου 2019 κυκλοφόρησαν οι επετειακές επανεκδόσεις του και πολύ σύντομα το Abbey Road βρέθηκε ξανά στην κορυφή των βρετανικών τσαρτς – σημάδι ότι δεν έχει χάσει τίποτα από την αξία και τη λάμψη του.
Το «Abbey Road» είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ των Beatles. Πάντα ήταν – από την πρώτη στιγμή. Μπορεί το «Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band» να οδήγησε τον παιδικό μας ψυχισμό σε ένα καινούριο ηχητικό κόσμο, πέρα από την συνηθισμένη ποπ απλότητα, και το «The Beatles» (το «λευκό» διπλό άλμπουμ) να μας άνοιξε τους ροκ δρόμους με περισσότερη ενάργεια απ΄όση οι Deep Purple ή οι, φερ’ ειπείν, Uriah Heep, όμως το «Abbey Road» είναι αυτό που μου χάρισε δυνατή συγκίνηση – και εξακολουθεί όποτε το τοποθετώ στο πλατό.
Ξέρω τι μου αρέσει – ξέρω γιατί μου αρέσει. Γιατί έχει αυτά τα δυο αριστουργήματα που έγραψε ο George Harrison (το «Something» και το «Here Comes the Sun») και αυτό το υπέροχο «Octopus’s Garden» που φέρει την υπογραφή «Richard Starkey» (όταν το πρωτοείδα στον δίσκο δεν ήξερα πως αυτό είναι το πραγματικό όνομα του Ringo Starr!). Και γιατί, στη δεύτερη πλευρά του δίσκου, το υπό διάλυση γκρουπ μάζεψε τα κομμάτια του και έβαλε τα δυνατά του για να πάει στην καλύτερή του φάση και να φτιάξει μια σειρά τραγουδιών γεμάτα εικόνες, ολότελα θεατρική ή κινηματογραφική. Κάθε φορά μου έρχονται στο νου ένα ένα: «Because», «You Never Give Me Your Money», «Sun King», «Mean Mr. Mustard», «Polythene Pam», «She Came In Through the Bathroom Window», «Golden Slumbers», «Carry That Weight», «The End».
50 χρόνια μετά, το «Abbey Road» ανέβηκε ξανά πολύ ψηλά στα τσαρτς. Είναι η επετειακή επανέκδοση του σπουδαίου αυτού άλμπουμ και μπορούμε να την βρούμε σε ποικίλες μορφές. Νέο μίξ από τον Giles Martin – τον γιο του θρυλικού παραγωγού των Beatles George Martin, σύμφωνα με τα πρότυπα που αυτός καθιέρωσε. 50 χρόνια μετά, το «Abbey Road» εξακολουθεί να ακούγεται φρέσκο όχι μόνο λόγω του «άφθαρτου» των τραγουδιών που περιέχει αλλά και λόγω του επιπέδου παραγωγής του. Ακούγοντας την επανέκδοση του άλμπουμ – και «συγκρίνοντάς» την με μια «original» έκδοση – νιώθεις το feeling να είναι ζωντανό μέσα στον χρόνο και την ποιότητα της αυθεντικότητας του ήχου απαράμιλλη – είτε πρόκειται για CD ή για LP.
Η sequence των κομματιών είναι μοναδική. Από το «Come Together» που ως γνήσια ροκ ψυχή έφτιαξε ο John Lennon πάνω στα πατήματα των μεγάλων του είδους ως την κρυφή εξομολόγηση του Paul McCartney στο «Her Majesty», σου δίνει την αίσθηση ενός πραγματικού passion play που οριοθετεί το τέλος του «μεγαλύτερου ροκ γκρουπ όλων των εποχών». [Την θεατρικότητα του «Abbey Road» έχουν τονίσει κατά καιρούς στην πράξη μερικοί εξαίρετοι μουσικοί της τζαζ (διότι αυτοί είναι οι πιο κατάλληλοι να κατανοήσουν το μέγεθος αυτού του έργου). Αυτή τη στιγμή μου έρχεται στο μυαλό η διασκευή της Devil’s Rubato Band και, οπωσδήποτε, το αριστουργηματικό «Off Abbey Road» του Mike Westbrook – το οποίο θα πάω να ακούσω αμέσως μόλις ολοκληρώσω αυτό το κείμενο].
Φυσικά, επετειακή επανέκδοση δεν θα είχε νόημα χωρίς άλλα κομμάτια από τις sessions – που έγιναν σε δύο φάσεις το 1969 – και εδώ είναι η πρώτη φορά που το «Abbey Road» κυκλοφορεί με τα «περισσεύματά» του. Έτσι, λοιπόν, στην (περιορισμένη) έκδοση με τα 3 LP, τα δύο αποτελούνται από demos και outtakes που τονίζουν την ίδια την ιστορικότητα του πράγματος. Ανάμεσά τους ανακαλύπτεις και όλες τις άλλες λεπτομέρειες της εποχής – π.χ. τη σχέση του με το λευκό άλμπουμ ή το ότι ο McCartney έγραψε το βασικό τραγούδι του cult φιλμ Magic Christian – οπου πρωταγωνιστούσε ο Ringo μάζί με τον Peter Sellers. Η super deluxe έκδοση του άλμπουμ είναι (σαν) βιβλίο, με 3CD και ένα Blue-ray. Φυσικά, υπάρχουν και οι εκδόσεις ενός CD ή ενός LP, με τη στάνταρ μορφή του «Abbey Road» – και η παρουσία του στις ψηφιακές πλατφόρμες. Διαλέγει κανείς – και παίρνει – ένα από τα πιο όμορφα άλμπουμ που έχουν γραφτεί ποτέ.
