Αποχαιρετώντας τον Κάρολο Κουν, τον θρύλο του ελληνικού θεάτρου που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στη δραματουργία. Σήμερα, το έθνος αποχαιρετά έναν άνθρωπο που τίμησε τη χώρα του περισσότερο από κάθε άλλον· έναν άνθρωπο που βίωσε το ελληνικό ήθος όχι απλά ως συνήθεια, αλλά ως καθημερινή ανάγκη. Ο Κουν κατόρθωσε να γίνει ένας αυθεντικός εκφραστής του ελληνικού πολιτισμού, παρά τις ρίζες του από άλλη φυλή και γλώσσα. Αγαπούσε με πάθος τη Ρωμιοσύνη και μπόρεσε να αντλήσει από τις κρυμμένες πηγές της, όπως λίγοι άλλοι Έλληνες.
Μαθήτευσε δίπλα σε σπουδαίους δασκάλους και πορεύτηκε μαζί με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως ο Κόντογλου, ο Πικιώνης και ο Χατζιδάκις. Ήταν ο τελευταίος μύθος της ελληνικής σκηνοθεσίας και θεατρικής τέχνης, καθώς υπήρξε ο τελευταίος που δημιούργησε Σχολή.
Ο Κάρολος Κουν αναγνωρίζεται ως ο μεγάλος σκηνοθέτης που επηρέασε καθοριστικά τη νεοελληνική δραματουργία. Η επίδρασή του στα σύγχρονα ρεύματα της διεθνούς δραματουργίας είναι αναμφισβήτητη. Πάνω απ’ όλα, ο μύθος του Κουν στηρίχθηκε στη μαγεία της προσωπικότητάς του και στην ανυποχώρητη κριτική του ικανότητα.
Με την απώλειά του, χάνουμε για πάντα τη μαγεία που ασκούσε στους ανθρώπους και στα πράγματα. Είναι σημαντικό να διατηρήσουμε στη μνήμη μας τον Απόλυτο Κουν, τον ασκητή και αυτοτιμωρούμενο εν ονόματι του οράματός του.
*Κείμενο-αποχαιρετισμός του Καρόλου Κουν από τον Κώστα Γεωργουσόπουλο, τον εκλιπόντα πνευματικό άνθρωπο, που αποχαιρετά τον μέγιστο θεατράνθρωπο.*
Ο Κάρολος Κουν, ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης (1942), γεννήθηκε στην Προύσα της Μικράς Ασίας στις 13 Σεπτεμβρίου 1908 και απεβίωσε στην Αθήνα στις 14 Φεβρουαρίου 1987.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
