Η κατάληψη της Νομικής το 1973 ήταν ένα σημαντικό γεγονός που ανέδειξε την αντίσταση στη δικτατορία. Οι καταλήψεις στη Νομική Σχολή ακολούθησαν έναν συγκεκριμένο ρυθμό. Η πρώτη εκδήλωση αποτέλεσε ένα πείραμα, η δεύτερη σύμβολο, και η τρίτη, που έλαβε χώρα τον Μάρτιο, ήταν μια μορφή αντίστασης. Αφορμή για την πρώτη πειραματική κατάληψη υπήρξε η στρατολόγηση φοιτητών, με κύριο αίτημα την κατάργηση των στρατευτικών υποχρεώσεων (ΝΔ 1347/1973). Η άρση των φοιτητικών στρατεύσεων αποτέλεσε το κεντρικό αίτημα των καταλήψεων αυτών.
Η πιο γνωστή κατάληψη πραγματοποιήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1973 και διήρκησε δύο ημέρες, με την υποστήριξη χιλιάδων πολιτών, οι οποίοι συμμετείχαν συμβολικά κρατώντας κεριά. Η κατάληψη αυτή κατέδειξε τη συλλογικότητα και την ομοψυχία των φοιτητών, που φώναξαν για τα αιτήματά τους.
Ο αριθμός των συμμετεχόντων φοιτητών έφτασε τους τέσσερις χιλιάδες, οι οποίοι άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα που με τον χρόνο εξελίχθηκαν σε πολιτικά αιτήματα, αναδεικνύοντας την ανάγκη για αντίσταση στη δικτατορία. Σημαντική ήταν η στήριξη που έλαβαν από πανεπιστημιακούς δασκάλους, οι οποίοι αντέτειναν ότι η θέση τους είναι στο πλευρό των φοιτητών, ζητώντας την κατάργηση του ΝΔ 1347.
Η τελευταία κατάληψη της 20ής Μαρτίου 1973 ήταν προδιαγεγραμμένη να καταλήξει σε βίαιη σύγκρουση. Το αξιοσημείωτο δεν ήταν τόσο η έκβαση της διαμάχης, όπου η αστυνομία επενέβη με την άδεια της Πρυτανείας, όσο η τολμηρή αμφισβήτηση της χούντας που εκδηλώθηκε. Παρόλο που η διαμαρτυρία ήταν σεμνή και με φοιτητικά αιτήματα, διέθετε έναν αυθόρμητο χαρακτήρα και γνησιότητα.
Τελικά, οι φοιτητές αποδείχθηκαν ότι είχαν τη δυνατότητα να αμφισβητήσουν την εξουσία. Η κατάληψη αυτή θεωρείται η πρώτη ηθική ρωγμή, σημείο καμπής για το φοιτητικό κίνημα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
