Στον «πυρετό» των προετοιμασιών για τις ημέρες των Χριστουγέννων, αλλά και για την αυριανή μεγάλη γιορτή του Αγίου Σπυρίδωνα, κινείται η Κέρκυρα.
Ο ‘Αι Βασίλης πρωτοστατεί πάντα, καθώς είδε τις ηλιόλουστες μέρες και «έβαλε μπουγάδα», προκειμένου να είναι έτοιμος για τη μεγάλη αποστολή του. «’Απλωσε» την κατακόκκινη στολή του στο καντούνι των Αγίων Πάντων στο κέντρο της Παλιάς Πόλης, ενώ έδωσε εντολή στα ξωτικά να την προσέχουν από κάθε παραθυρόφυλλο και να προετοιμαστούν για το μεγάλο ταξίδι…
Η πριγκίπισσα του Ιονίου φόρεσε ήδη τα κοκκινόχρυσα λάβαρά της που κρέμονται από κάθε παραθυρόφυλλο, προσδίδοντας το οικόσημο της κάθε οικογένειας. Η ατμόσφαιρα είναι ήδη μαγική, με τη μοσχοβολιά των λουκουμάδων, ή τις «τηγανίτες τ΄ Αγιού» να απλώνεται σε κάθε καντούνι, αλλά και σε κάθε γωνιά του νησιού που θα γιορτάσει αύριο τον προστάτη του, τον ‘Αγιο Σπυρίδωνα. Το έθιμο προστάζει όλοι οι επισκέπτες του νησιού να «κεραστούν» τους μοναδικούς μεγάλους λουκουμάδες της Κέρκυρας, για να αντέξουν την αγρυπνία σήμερα το βράδυ, δίπλα στον ‘Αγιο.
Το ιερό σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνα παραμένει εκατοντάδες χρόνια άφθαρτο, παρότι βρίσκεται στο νησί από το 1456, όταν ακόμη η Κέρκυρα ήταν υπό την κατοχή των Ενετών. Σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση έχει σώσει πολλές φορές την Κέρκυρα, είτε από λοιμούς, είτε από τις αλλεπάλληλες επιδρομές των Οθωμανών, ενώ συνεχίζει να κάνει πολλά θαύματα προσελκύοντας εκατομμύρια πιστούς από όλο τον κόσμο.
Σε κάθε σπίτι Κερκυραίων, υπάρχει τουλάχιστον ένας Σπύρος που θα γιορτάσει αύριο, έτσι οι νοικοκυρές θα «φτιάξουν» σήμερα το βράδυ τους λαχταριστούς λουκουμάδες, για να «μυρίσει» το σπίτι και να χαρεί ο Άγιος για τη γιορτή του.
«Η παραδοσιακή συνταγή για την “ τηγανίτα” είναι απλή. Θέλει αλευράκι, μαγιά, λίγο αλατάκι και ζάχαρη για να είναι γλυκιά», θα πει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ‘Αγγελος Αργυρός από την Ερείκουσα των Διαποντίων Νήσων, που θα προσπαθήσει και με άλλους άνδρες να συναγωνιστεί τις γυναίκες και να φτιάξει τους γλυκούς λουκουμάδες της Κέρκυρας.
Πιο επαγγελματικά, όπως περιγράφεται στο βιβλίο “ΚΕΡΚΥΡΑ-Μια ματιά στο χρόνο (1204-1864)” της Νινέτας Λάσκαρι, «η συνταγή δεν απαιτεί παρά μία ουγγιά μαγιά, ένα καρτούτσο, δηλαδή δύο ποτήρια νερό, τέσσερις κουταλιές «ράζες» (κοφτές) ζάχαρη, τέσσερις κουταλιές «ράζες» βούτυρο, κοπανισμένη ζάχαρη με κανέλλα σε «καλτσέτα» ένα αυτοσχέδιο λεπτό φίλτρο, ή αραιωμένο με νερό μέλι και το ανάλογο λάδι για το τηγάνισμα.
Όπως και να ‘χει οι «οι τηγανίτες τ΄ Αγιού», είναι απαράμιλλης γεύσης, ενώ το έθιμο δεν προσδιορίζεται χρονικά καθώς χάνεται στα βάθη των αιώνων ακόμη και στον 2ο αιώνα π. Χ., από τους Ρωμαίους, που έφτιαχναν ένα παρόμοιο γλυκό το λεγόμενο “ scribita”.
Οι Κερκυραίοι φέρεται να υποστηρίζουν το έθιμο από τότε που ήταν ενετοκρατούμενοι, δηλαδή για να μπορέσει ο φτωχός λαός να αντέξει την αγρυπνία, το «βεγγιόλι», πλάι στο ιερό σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνα θα έπρεπε να φάει κάτι για να «κρατηθεί».
Η γιορτή του Αγίου Σπυρίδωνα και οι ευωδιαστοί, «λουσμένοι» από μπόλικη κανέλα και μέλι λουκουμάδες είναι για την Κέρκυρα η «πρεμιέρα» των χριστουγεννιάτικων εορτών, ενώ το νησί έχουν «πλημμυρίσει» ήδη χιλιάδες τουρίστες από όλη την υφήλιο για να προσκυνήσουν τον ‘Αγιο, αλλά και να κεραστούν τις τηγανίτες του.
