Αναλύουμε τις επιπτώσεις της ανόδου της θερμοκρασίας και τις προκλήσεις του κλίματος για το 2024. Το ενδεχόμενο το 2024 να είναι η πρώτη χρονιά με αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη κατά 1,5οC πάνω από τα επίπεδα πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση έχει ρίξει σκιά πάνω από τη φετινή COP29, την 29η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα. Ήδη μετράμε αύξηση κοντά σε 1,3οC, γεγονός που καθιστά ανέφικτο τον στόχο συγκράτησης της θερμοκρασίας στο 1,5οC, μια παράμετρο που θεωρείται κατώφλι πέρα από το οποίο η κλιματική αλλαγή αποκτά καταστροφικές διαστάσεις.
Παράλληλα, η επιτάχυνση της κλιματικής κρίσης αναδεικνύει τη μετατόπιση της ρητορικής γύρω από το κλίμα, όπου διευρύνονται οι απόψεις που υποστηρίζουν ότι η υπέρβαση του στόχου των 1,5οC ίσως να μην είναι τελείως καταστροφική με την προϋπόθεση εφαρμογής γεωμηχανικών σχεδίων. Η προοπτική αυτή αντανακλά μια παραδοχή ότι αυτή τη στιγμή είμαστε εκτός στόχων για την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη, και άρα αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες αυτής της κατάστασης.
Η ανάγκη για επείγουσα δράση για την κλιματική αλλαγή καταδεικνύεται και από το βιβλίο του Andreas Malm, το οποίο συνδυάζει θεωρία και πρακτική, εστιάζοντας στις αδυναμίες των καπιταλιστικών σχέσεων ιδιοκτησίας που συντηρούν την εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Όπως αναφέρεται, η μετάβαση σε μια οικονομία βασισμένη στις ανανεώσιμες πηγές απαιτεί δημόσιο κοινωνικό έλεγχο στην παραγωγή ενέργειας.
