Ανακαλύψτε την ατομική έκθεση του Κωνσταντίνου Παναγιωτόπουλου Διεσταλμένες Κόρες στην PÁME Gallery. Είμαι ο έκπτωτος στο κέντρο της πλατείας Μεταξουργείου. Απέδρασα σα το Παλαιοκώστα από ό,τι με έκανε να νιώθω καλά. Εξαφανίστηκα και ακόμα με ψάχνουν οι πιο όμορφες στιγμές μου. Ο ήλιος της πρωτεύουσας ζεματάει και τα κίτρινα τρόλεϊ με τις διαφημιστικές πινακίδες μεταφέρουν τους κατοίκους της πόλης προς άγνωστες κατευθύνσεις, ενώ παράλληλα, δύο κάμερες που ελέγχουν κάθε βήμα των Αθηναίων σε ένα κοκκινόμαυρο φόντο συνθέτουν την οπτική σύνοψη του νέου πρότζεκτ του Κωνσταντίνου Παναγιωτόπουλου, Διεσταλμένες Κόρες, το οποίο εκτίθεται για πρώτη φορά τον Οκτώβριο στην PÁME Gallery.
Ο Κωνσταντίνος από τη Νίκαια, του οποίου ο αγαπημένος ράπερ είναι ο ΛΕΞ, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, επτά χρόνια νωρίτερα, όταν ήταν ακόμη 18, άφησε πίσω του την Ελλάδα και κατηφόρισε προς το Μπράιτον της Αγγλίας. Εκεί σπούδαζε επί τρία χρόνια, ενώ παράλληλα δούλευε. Όμως κάποια στιγμή, όπως χαρακτηριστικά αναφώνησε όταν τον συναντήσαμε σε ένα καφέ των Εξαρχείων, είπε κάπου ώπα. Τότε ξεκίνησαν όλα. Αποφάσισε να αρχίσει το μεταπτυχιακό του και να χαράξει έναν άλλο δρόμο, πιο καλλιτεχνικό, πιο σκοτεινό και κυρίως πιο πρωτευουσιάνικο. Μετά από επτά χρόνια είπα ότι θα κάνω το μεταπτυχιακό μου στην γραφιστική και το art direction. Οπότε κάπως έτσι ξεκίνησα και το κομμάτι του concept της έκθεσης. Ουσιαστικά είναι η πτυχιακή μου. Έτσι βρήκα τον χρόνο να ασχοληθώ με όλο αυτό, το δουλεύω ένα χρόνο τώρα.
Οι Διεσταλμένες Κόρες αποτελούνται από καμβάδες και ένα βιβλίο με φωτογραφίες από κάθε γωνιά των δρόμων του κέντρου της Αθήνας, τις οποίες συνοδεύουν ποιήματα. Αλλά όπως μας λέει ο Κωνσταντίνος, δεν θεωρεί τον εαυτό του ποιητή. Είναι φουλ mixed media και το ‘19 ένιωσα την ανάγκη να ξεκινήσω απλά να γράφω σημειώσεις και σκέψεις στο κινητό μου. Ξαφνικά γύρναγα, δυο – τρεις μήνες μετά, ώστε να τις ξανά διαβάσω και έλεγα αυτό το πράγμα δεν το έχω γράψει εγώ. Δεν είμαι εγώ αυτό. Οπότε μέσα από όλη τη διαδικασία του να γράφω ανακάλυψα πάρα πολλές πτυχές του Κωνσταντίνου, το πόσο πολυδιάστατος είναι, όπως όλοι οι άνθρωποι.
Παρόλο που ο Κωνσταντίνος μεγάλωσε στον Πειραιά, οι Διεσταλμένες Κόρες ενορχηστρώνουν μια οπτική αφήγηση για το κέντρο της πόλης. Οι αναφορές σε γεγονότα που το σημάδεψαν και συνεχίζουν να το χαρακτηρίζουν είναι πολλές. Κάμερες, 6η Δεκέμβρη, αστυνομία, τουρίστες, είναι μόνο μερικές από αυτές. Όταν συνέβη η δολοφονία του Γρηγορόπουλου εγώ ήμουν 8 χρονών. Αυτό που έβλεπα, ήταν το πώς μια πόλη, η πόλη που μεγάλωσα, μπορεί να μετατραπεί σε warzone. Άρχισα να χτίζω μια αντίληψη, αν θες μπορείς να το πεις πολιτική, αλλά ήταν περισσότερο κοινωνική.
Η κυκλοφορία του πρότζεκτ δεν ήταν μια απόφαση που πήρε ελαφρά τη καρδία. Ήταν η ανάγκη να ελευθερωθεί από τα δεσμά του. Μου πήρε αρκετό χρόνο να πάρω την απόφαση να το βγάλω προς τα έξω. Στην έκθεση Διεσταλμένες Κόρες, την οποία συνοδεύει ένα ινσταλέισιον δια χειρός Πέτρου Νικολίνταη, θα βρείτε τσάντες – θήκες του βιβλίου που υπογράφει ο Γιώργος Παρέλλης. Θα διαρκέσει από τις 4 Οκτωβρίου έως τη 1 Νοεμβρίου.
