Εξερεύνηση της σχέσης του Κωστή Παλαμά με το κοινό του και η κριτική του στην έννοια του εθνικού ποιητή. Ο Κωστής Παλαμάς θεωρείται ένας από τους κύριους εκπροσώπους της ελληνικής ποιητικής παράδοσης. Η αναγνώριση του Παλαμά ως εθνικού ποιητή δεν προήλθε μόνο από κριτικές αναλύσεις, αλλά και από τις πολιτικές και ιδεολογικές χρήσεις του έργου του. Αυτή η αναγνώριση υπήρξε σε πολλές περιπτώσεις αποτέλεσμα των ιστορικών συγκυριών και της κριτικής συνείδησης της εποχής. Για τον Παλαμά, ο εθνικός ποιητής δεν είναι απλώς αυτός που αντλεί έμπνευση από την ιστορία ή την κοινωνία του, αλλά εκείνος που μετατρέπει αυτά τα ιδεώδη σε έργα τέχνης μέσω της προσωπικής του ψυχής.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Παλαμάς διατύπωσε την άποψη ότι η αξία της προσωπικής ψυχής του ποιητή είναι καθοριστική για τη δημιουργία εθνικού έργου. Έτσι, υπογράμμισε την ανάγκη για καλλιτεχνική ελευθερία, αναγνωρίζοντας ότι η συνθετική ικανότητα και η υποκειμενικότητα του ποιητή είναι βασικές προϋποθέσεις για την αυθεντικότητα του έργου του.
Ο Παλαμάς, μέσα από την πλούσια κριτική του παραγωγή, κλήθηκε να επανεξετάσει την αλληλεπίδραση ποιητή και κοινού. Η άποψή του ότι οι ποιητές βρίσκονται σε διαρκή «πόλεμο» με τις ιδέες και με το κοινό τους καταδεικνύει την αλληλεπίδραση αυτή. Μέσω αυτής της αλληλεπίδρασης, ο ποιητής καλείται να αντισταθεί στις προκαταλήψεις του κοινού και να προσφέρει κάτι το μοναδικό και υψηλό, παρά τις προκλήσεις της εποχής του.
Σήμερα, οι κριτικές μελέτες του Παλαμά αναγνωρίζονται ως οι πιο σημαντικές συνεισφορές του στη νεοελληνική λογοτεχνία. Έχει καταγραφεί ως θεμελιωτής της νεοελληνικής κριτικής, που συνεχίζει να επηρεάζει τη λογοτεχνία μέχρι και σήμερα, δείχνοντας τη διαχρονική του αξία και την κριτική του οξύτητα.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
