Λευτέρης Παπαδόπουλος, δημοσιογράφος και στιχουργός, συζητά για τη δημιουργία και τη σημασία της γυναικείας απελευθέρωσης. Νιώθω κατάκοπος μετά από 43 χρόνια δουλειάς. Πιστεύω πως όσα έκανα, τα ’κανα για να εκφραστώ. Θεωρώ σπουδαία πράξη να καταφέρεις να αρθρώσεις κάτι σ’ αυτόν τον κόσμο. Τώρα ζητώ το χρόνο να ασχοληθώ με την κόρη μου.
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, δημοσιογράφος και στιχουργός, παρουσιάζει αυτόν το χειμώνα στο κοινό του μια νέα θεατρική του δημιουργία, δουλεμένη στα μέτρα του γυναικείου ήθους. Το έργο έχει τίτλο Εν βρασμώ ψυχής και εξερευνά τη συζυγική εξάρτηση της ανεπάγγελτης γυναίκας, καθώς και τις επιπτώσεις αυτής.
Η ιστορία, αληθινή και γνωστή από τον καθημερινό Τύπο, προβληματίζει για τις συνέπειες της πλήρους εξάρτησης. Η εξάρτηση αυτή μπορεί να μεταβάλει την γυναίκα σε σκλάβα και οι συνέπειές της είναι τραγικές. Ο γάμος δεν είναι επάγγελμα, τονίζει ο Παπαδόπουλος, και η γυναίκα πρέπει να δουλεύει, αλλιώς το πληρώνει ακριβά.
Πριν από τη θεατρική συγγραφή, υπάρχουν η δημοσιογραφία και η ποίηση, δύο ακραίοι τρόποι έκφρασης που πολλές φορές συγγενεύουν. Ο ίδιος δηλώνει ότι είναι πρώτα δημοσιογράφος και αυτό επηρεάζει το έργο του, δίνοντάς του άμεσες και βιωματικές διαστάσεις.
Η έντονη διάθεση του κόσμου γι’ αυτόν είναι πολύ μεγάλη ή καθόλου. Πιστεύει ότι η ποίηση του, ως άμεσο και λειτουργικό μέσο, συχνά υποτιμάται σε σύγκριση με την έντυπη. Ωστόσο, δηλώνει ξεκάθαρα: ουδέποτε δήλωσα ποιητής.
