Τα τελευταία δευτερόλεπτα πριν ανέβεις στη σκηνή νοιώθεις τόσο έντονα την αγωνία, τη λαχτάρα, την προσμονή για την αποδοχή. Πολύ περισσότερο αν πρόκειται για μία πρόταση που πρώτη φορά δοκιμάζεται στο κοινό, όπως συμβαίνει με εμάς τώρα. Η Μαργαρίτα Ζορμπαλά, η σπουδαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια με τη λαμπρή πολυετή καριέρα, ανηφορίζει αυτό το καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη και σε δύο από τις σπάνιες εμφανίσεις της, στις 22 και 23 Ιουλίου, παρουσιάζει μαζί με τη μουσικό και ερμηνεύτρια Μαρία Παπαγεωργίου ένα πρόγραμμα που δημιούργησαν ειδικά για το Φεστιβάλ Επταπυργίου. Σημείο αναφοράς της μουσικής παράστασης είναι η γυναίκα μάνα- σύντροφος- εργαζόμενη, η οποία είναι δυναμική, τρυφερή, ανθεκτική, δημιουργική.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η κ. Ζορμπαλά μοιράζεται τις σκέψεις της πίσω από την πρωτότυπη συναυλιακή παράσταση. “Η ιδέα μου γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Διάβαζα και έβλεπα με τρόμο αλλεπάλληλες γυναικοκτονίες και άγριες κακοποιήσεις και η αντίδραση μου ήταν να ρίξω φως στη γυναίκα μάνα- σύντροφο- εργαζόμενη, να αναδείξω τη δύναμή της, την τρυφερότητά της, την αντοχή της και τη δημιουργικότητά της και κάπως έτσι σιγά-σιγά, μετά και την αποδοχή της Μαρίας Παπαγεωργίου στην πρόταση που της έκανα, ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα”, αναφέρει.
Μιλάει ακόμη για τη σχέση της με τον χρόνο και τα “φτερά ελεύθερης πτήσης σε νέους ορίζοντες” που έχει κερδίσει στη μακρά μουσική της διαδρομή, για τον διαρκώς παρόντα νόστο για τους τόπους όπου έχει ζήσει, ενώ επεξεργάζεται την ιδέα για μία μουσική αφήγηση των αναμνήσεων της από τις συναντήσεις της στο διάβα του χρόνου με αρκετούς εκ των κορυφαίων Ελλήνων συνθετών, ποιητών και τραγουδοποιών, παραμένοντας αισιόδοξη ότι “η ελπίδα πάντα θα υπάρχει” και ότι οι νεότερες γενιές “θα μας δώσουν πολύτιμους καρπούς”.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης της Μαργαρίτας Ζορμπαλά στη Σμαρώ Αβραμίδου και στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
