Η παρακμή του δυτικού καπιταλισμού εντείνει τη μαζική οργή που εκδηλώνεται στις εκλογές του 2024. Στον απόηχο της τεράστιας ήττας του στις 30 Ιουνίου 2024, όταν το 80% των ψηφοφόρων απέρριψε τον κεντρώο πρόεδρο της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, ο ίδιος δήλωσε ότι κατανοούσε την οργή του γαλλικού λαού. Μήπως η αιτία της μαζικής οργής βρίσκεται στην παρακμή του δυτικού καπιταλισμού; Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο ηττημένος των Συντηρητικών, Ρίσι Σούνακ, είπε το ίδιο για τον βρετανικό λαό, όπως πράττει τώρα και ο ηγέτης των Εργατικών, Κιρ Στάρμερ καθώς η οργή ξεσπά.
Φυσικά, τέτοιες φράσεις από τέτοιους πολιτικούς συνήθως σημαίνουν ελάχιστα ή τίποτα και επιτυγχάνουν λιγότερα. Τέτοιοι ηγέτες και τα κόμματά τους απλώς συνεχίζουν να σταθμίζουν τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για να ανακτήσουν την εξουσία όταν τη χάσουν. Καμία κυρίαρχος ηγέτης στη συλλογική Δύση, συμπεριλαμβανομένου του Τραμπ, δεν τους κατανοεί.
Οι προεδρικοί αντίπαλοι κατηγορούν ο ένας τον άλλον για τη μεταναστευτική κρίση, για την ανεπαρκή προστασία της αμερικανικής βιομηχανίας από τον κινεζικό ανταγωνισμό, τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού και τις εξαγωγές θέσεων εργασίας. Ωστόσο, η μαζική οργή στις μέρες μας μπορεί να οφείλεται σε κάτι περισσότερο και διαφορετικό από οποιοδήποτε σύνολο συγκεκριμένων καταγγελιών.
Αποτελεί μάλιστα ένδειξη της παρακμής του δυτικού καπιταλισμού, ο οποίος δεν είναι πλέον ο παγκόσμιος αποικιακός κυρίαρχος. Η αμερικανική αυτοκρατορία, που διαδέχτηκε τις ευρωπαϊκές, ακολουθεί τώρα την ίδια πορεία. Οι μαζικές εκλογές του 2024 κρύβουν πίσω τους τις απογοητεύσεις αλλά και τις ελπίδες των πολιτών μπροστά σε μια διστακτική πραγματικότητα.
