της Εva Borreguero (*)
Εδώ και τρεις μήνες είναι δήμαρχος του Στρασβούργου. Κέρδισε τις εκλογές αν και ήταν σχεδόν άγνωστη, ακόμη και μεταξύ των συντρόφων της στους Πράσινους. Δισέγγονη μιας από τις πρώτες τρεις γυναίκες που εκλέχθηκαν στο Κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Αρμενίας το 1919, η Ζαν Μπαρσεγκιάν δεν άργησε να θέσει σε εφαρμογή μέτρα που περιλαμβάνονταν στο πρόγραμμά της: κήρυξη καθεστώτος έκτακτης κλιματικής ανάγκης, λήψη δανείου 350 εκατομμυρίων ευρώ για ένα πράσινο δίκτυο συγκοινωνιών και χορήγηση κινήτρων για τη θερμική ανανέωση των κατοικιών. Η νίκη της ενισχύει μια τάση που παρατηρήθηκε στις περυσινές εκλογές στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο: τα πράσινα κόμματα αυξάνουν τη δύναμή τους σε ένα περιβάλλον κατακερματισμού και πόλωσης, εκμεταλλευόμενα την πτώση των σοσιαλιστικών κομμάτων.
Σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση κινούνται διάφορες διεθνείς κρίσεις, με τελευταία εκείνη στη Μέση Ανατολή, όπου διάφορες χώρες μάχονται για το μοίρασμα των ορυκτών καυσίμων, φέρνοντας στην επιφάνεια το παράδοξο της προόδου: αν και διαθέτουμε περισσότερες γνώσεις και αποδείξεις από ποτέ για την καταστροφή του περιβάλλοντος, όπως και μέσα και τεχνολογίες που μπορούν να στηρίξουν εναλλακτικές λύσεις, επιμένουμε στη δυναμική των πετρελαϊκών συμφερόντων για την οποία πληρώσαμε τόσο μεγάλο κόστος τον εικοστό αιώνα.
«Είναι αδύνατο να υπερβάλουμε τη σαφήνεια των στοιχείων», γράφει η αμερικανίδα γεωβιολόγος Χόουπ Τζάρεν στο τελευταίο της βιβλίο, όπου παρομοιάζει τη Γη με «ένα δένδρο της ζωής που έχει χάσει πολλά κλαδιά». Οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα συνεχίζουν να αυξάνονται. Μας σκανδαλίζει ο Ντόναλντ Τραμπ όταν αναγγέλλει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα τηρήσουν τη Συμφωνία του Παρισιού και μας ικανοποιεί που έχουμε δεσμευτεί σε πρωτόκολλα καταδικασμένα στην αποτυχία;
Υπάρχουν ακόμη λόγοι να είμαστε αισιόδοξοι. Ο μηδενισμός είναι η παγίδα των τεμπέληδων. Και δεν ωφελεί να περιμένουμε να λύσουν το πρόβλημα οι νέες τεχνολογίες. Οι επιστήμονες, οι ακτιβιστές, οι ψηφοφόροι, που ευαισθητοποιούνται είναι κάθε μέρα και περισσότεροι. Η Μπαρσεγκιάν ξεκίνησε με μέτρα που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή των κατοίκων του Στρασβούργου. Το άθροισμα των μικρών ατομικών πράξεων μπορεί να θέσει σε κίνηση τη ρόδα της μετάβασης σε ένα βιώσιμο μοντέλο διαβίωσης. Χρειαζόμαστε ουτοπικές ιδέες που να εμπνεύσουν ριζοσπαστικούς μετασχηματισμούς αν θέλουμε να ξεπεράσει μια μη βιώσιμη κατάσταση όπως είναι η κλιματική αλλαγή. Αν παραιτηθούμε, θα βουλιάξουμε.
(*) Η Εβα Μπορεγκέρο είναι αρθρογράφος της El País
(Πηγή: El País)
