Η σημερινή Βουλή έχασε μία πάρα πολύ μεγάλη ευκαιρία στο άρθρο 16 για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, τόνισε στην ομιλία της επί της συνταγματικής αναθεώρησης, η βουλευτής της ΝΔ Ντόρα Μπακογιάννη: «Ο κόσμος έχει αλλάξει.. ακόμα και στη Βόρεια Κορέα υπάρχουν μη κρατικά πανεπιστήμια. Όχι, εμείς εκεί, κολλημένοι στη λογική του 1975, του 1976, του 1980, και στερούμε από τα παιδιά μας δυνατότητες, στερούμε από την οικονομία πόρους, στερούμε τη δυνατότητα μιας χώρας σαν τη δική μας να γίνει ένα διεθνές μεσογειακό τουλάχιστον εκπαιδευτικό κέντρο». Η κα Μπακογιάννη μίλησε μάλιστα για 20 χαμένα χρόνια, δέκα μετά την υπαναχώρηση του Γ. Παπανδρέου και δέκα χρόνια σήμερα, «για μια ιδεοληψία».
Παράλληλα, αναφερόμενη στην ανάγκη προσαρμογής της χώρας στις αλλαγές του περιβάλλοντος, επέκρινε την νυν αντιπολίτευση ότι «δεν συζητήσατε καν την αναθεώρηση του συγκεκριμένου άρθρου: Σαν να εθελοτυφλούμε, σαν να κρύβουμε το κεφάλι μας μέσα στην άμμο, σαν να λέμε ότι εμείς δεν θέλουμε να έχουμε καμία ερμηνεία τού τι ακριβώς είναι δάσος στην Ελλάδα, το πώς μπορούμε να το προστατεύσουμε αυτό το δάσος».
Επίσης, η κα Μπακογιάννη συμφώνησε με την πρόταση του ΚΙΝΑΛ και του κ. Λοβέρδου, «εάν πεντακόσιες χιλιάδες άνθρωποι βάλουν την υπογραφή τους κάτω από μία πρόταση και επιθυμούν αυτή η πρόταση να συζητηθεί στη Βουλή των Ελλήνων, αυτό πρέπει να είναι εφικτό».
Σημειώνεται επίσης ότι στην αρχή της ομιλίας της, η κα Μπακογιάννη σχολίασε προηγούμενη ομιλία λέγοντας: «Εγώ στα τριάντα χρόνια που είμαι σε αυτή τη Βουλή ουδέποτε ένιωσα βουλευτής υποδουλωμένου έθνους. Έχω υπάρξει στη ζωή μου φυλακισμένη επί χούντας, αλλά δεν έχω ποτέ υπάρξει υπόδουλη και θεωρώ ότι αυτά τα οποία ακούστηκαν σήμερα εδώ μέσα, περί υποδουλωμένου έθνους, περί κράτους- σφραγίδα και περί έλλειψης εθνικής κυριαρχίας, είναι απαράδεκτα και πρέπει αν μη τι άλλο οι πολιτικές δυνάμεις να τα καταγγείλουν. Διότι υπάρχει πάντοτε ο μιθριδατισμός.. Τα ακούμε και δεν δίνουμε σημασία, διότι προέρχονται από ανθρώπους οι οποίοι έχουν κάνει μία συγκεκριμένη διαδρομή στη χώρα. Παρά ταύτα όταν λέγονται από το βήμα αυτής της Βουλής, θέλουν ιδιαίτερη προσοχή και ιδιαίτερη αντίδραση».
