Η ανάλυση του αντικομμουνισμού και η πολιτική του ιστορικότητας στην Ελλάδα μέσω του βιβλίου του Κύρκου Δοξιάδη. Φαίνεται πως ο αντικομμουνισμός ανήκει σε μια μακρινή εποχή, τουλάχιστον ως επίσημη κρατική ιδεολογία και καθημερινή πραγματικότητα στη χώρα μας μέχρι τη μεταπολίτευση. Σήμερα, τα κομμουνιστικά κόμματα και οργανώσεις δεν είναι πια παράνομες, οι αναφορές στον συμμοριτοπόλεμο δεν είναι μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, οι πολίτες αγοράζουν ελεύθερα εφημερίδες της Αριστεράς, και η πρόσληψη στο δημόσιο δεν απαιτεί πια πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που όλα υποτίθεται ότι εξελίσσονται στο Κέντρο, καταδικάζοντας κάθε άκρο.
Ωστόσο, η επισήμως αποκηρυγμένη αντίληψη περί αντικομμουνισμού επανέρχεται σε διάφορες μορφές. Από την ανάγνωση του 1989 ως συντριβής του κομμουνισμού μέχρι τον ιστορικό αναθεωρητισμό που εξισώνει τον κομμουνισμό με τον ναζισμό και τον φασισμό, φτάνει να αποτυπώνεται και στο επίσημο εορτολόγιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η αναβίωση του αντικομμουνισμού, κατά την οποία ο καπιταλισμός προβάλλεται ως ο μοναδικός ιστορικός ορίζοντας, ενισχύει την αίσθηση ότι οποιαδήποτε αντικαπιταλιστική δράση είναι εκ προοιμίου ατελέσφορη και επικίνδυνη.
Το κύριο θέμα του βιβλίου του Κύρκου Δοξιάδη, με τίτλο Φαντάσματα του (αντι)κομμουνισμού. Πολιτική και ιδεολογία στη σύγχρονη Ελλάδα, αφορά τη συνέχιση της αναπαραγωγής του αντικομμουνισμού ως κεντρικής ιδεολογικής βάσης της Δεξιάς στην Ελλάδα. Ο Δοξιάδης, αναγνωρισμένος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, στηρίζει τη δουλειά του σε στέρεες θεωρητικές βάσεις με αναφορές σε μεγάλες προσωπικότητες της πολιτικής σκέψης, όπως ο Μισέλ Φουκώ και ο Νίκος Πουλαντζάς. Επικεντρώνεται στο πώς ο αντικομμουνισμός, ως ιδεολογία που αντιτάσσεται στην Αριστερά, παρέμεινε σημείο αναφοράς της ελληνικής Δεξιάς από τον Εμφύλιο μέχρι σήμερα.
Με μια ισχυρή διασύνδεση ιστορικών αναφορών, θεωρητικών εννοιών και προσωπικών εμπειριών, ο Δοξιάδης αποτυπώνει τις δυναμικές του αντικομμουνισμού στην ελληνική πολιτική σκηνή, επισημαίνοντας την ιδιαίτερη αντίθεση της Δεξιάς απέναντι στις κοινωνικές επιστήμες και την αναθεωρητική τάση στη μελέτη του Εμφυλίου Πολέμου. Επιπλέον, η ανάλυσή του αναδεικνύει την παρατεταμένη επίδραση του αντικομμουνισμού στις πολιτικές εξελίξεις, αποδεικνύοντας την καθοριστική του συμβολή στη διαμόρφωση της πολιτικής ταυτότητας της Δεξιάς.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
