Η υποψηφιότητα της Τουρκίας στις BRICS αποκαλύπτει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο Ερντογάν στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. Την στρατηγική της Τουρκίας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής σχολιάζει ο Economist, με αφορμή την επικείμενη σύνοδο των BRICS και το δηλωμένο ενδιαφέρον της Άγκυρας να γίνει μέλος του κλαμπ. Για περισσότερο από μια δεκαετία, οι σύνοδοι κορυφής των BRICS περιλαμβάνουν το ίδιο καστ χαρακτήρων, δηλαδή τους ηγέτες της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Ινδίας, της Κίνας και της Νότιας Αφρικής. Αυτό θα αλλάξει στις 22 Οκτωβρίου, όταν οι πρόεδροι της Αιγύπτου, του Ιράν, της Αιθιοπίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, που εντάχθηκαν στο κλαμπ νωρίτερα φέτος, θα ποζάρουν μαζί με τον Βλαντίμιρ Πούτιν και άλλους βετεράνους των BRICS στο Καζάν, στη νοτιοδυτική Ρωσία.
Αλλά ένας ακόμη πιο ασυνήθιστος προσκεκλημένος, ο ηγέτης μιας χώρας του ΝΑΤΟ και όχι μόνο, αναμένεται να κάνει την εμφάνισή του. Η Τουρκία επιδιώκει εδώ και καιρό να διαφοροποιήσει το χαρτοφυλάκιο της εξωτερικής της πολιτικής, χτίζοντας νέες γέφυρες και επιδιορθώνοντας παλιές, με τη Μέση Ανατολή, τον Καύκασο, την Αφρική και την Κεντρική Ασία. Ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θα είναι παρών για να επιχειρηματολογήσει υπέρ της ένταξης της χώρας του στις BRICS.
Πλαισιωμένος από απολυταρχικούς και λαϊκιστές, που λένε ότι μιλούν για τον παγκόσμιο Νότο και ελπίζουν να διαμορφώσουν τις BRICS σε μια βιώσιμη εναλλακτική λύση απέναντι στη δυτική παγκόσμια τάξη, ο ηγέτης της Τουρκίας θα πρέπει να αισθάνεται σαν στο σπίτι του, σχολιάζει χαρακτηριστικά ο Economist. Ο Ερντογάν έχει προχωρήσει περισσότερο την τελευταία δεκαετία και έχει αρχίσει να κηρύττει τη στρατηγική αυτονομία, ιδέα που υποδηλώνει ότι η Τουρκία πρέπει να χαράξει τη δική της πορεία και να μειώσει την εξάρτησή της από τη Δύση.
Η Τουρκία βαδίζει στους ρυθμούς των δικών της τυμπάνων. Όπως υπενθυμίζει ο Economist, η Τουρκία συγκρούστηκε με την Ελλάδα και τη Γαλλία διεκδικώντας εκτάσεις της Ανατολικής Μεσογείου και προκάλεσε την Αμερική εξαπολύοντας επιθέσεις εναντίον των υποστηριζόμενων από τις ΗΠΑ Κούρδων ανταρτών στη Συρία. Παρά όμως τις προκλήσεις της, η Τουρκία δεν επιθυμεί να έρθει σε ρήξη με τη Δύση, υπογραμμίζοντας ότι η υποψηφιότητά της για τις BRICS δεν θα γίνει εις βάρος των σχέσεων με την Ευρώπη και την Αμερική.
Οι δυτικές πρωτεύουσες ενδέχεται να βλέπουν με κακό μάτι το παιχνίδι της Τουρκίας με τις BRICS, αλλά δεν θορυβούνται. Η ιδιότητα του μέλους στις BRICS παραμένει μια φτωχή εναλλακτική λύση σε σχέση με το ΝΑΤΟ ή την ΕΕ. Παρόλα αυτά, η Ινδία φημολογείται ότι αντιτίθεται στην ένταξη της Τουρκίας. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία μπορεί ήδη να κάνει πίσω, με δηλώσεις Τούρκων διπλωματών να αμφισβητούν την υποβολή αίτησής της για την υπηκοότητα στις BRICS.
Εν τέλει, η υποψηφιότητα στις BRICS υποτίθεται ότι θα έριχνε τα φώτα της δημοσιότητας στις παγκόσμιες φιλοδοξίες της Τουρκίας, όμως ίσως καταλήξει να εκθέσει τα όριά τους.
