(*) O Αντονέλο Γκερέρα είναι ανταποκριτής της Repubblica στο Λονδίνο
«Μετά το Brexit δεν είμαστε πια χαρούμενοι», δηλώνει ο Βρετανός συγγραφέας Ρόμπερτ Χάρις, που έχει γράψει μεταξύ άλλων τα βιβλία «Μόναχο», «V2», «Ο Γερμανός κατάσκοπος» και «Αν ο Χίτλερ είχε κερδίσει». «Τουλάχιστον όμως τελείωσε ο εφιάλτης των 14 χρόνων Τόρις».
Πολλοί Βρετανοί ήταν αηδιασμένοι με τους Συντηρητικούς, λέει ο Χάρις σε συνέντευξή του στη Repubblica. «Και τους τιμώρησαν με αυτόν τον βίαιο τρόπο. Είμαι 67 ετών και δεν έχω δει ποτέ ξανά τέτοιο πράγμα στη ζωή μου. Συνήθως ψηφίζω Εργατικούς, αλλά αυτή τη φορά ψήφισα Φιλελεύθερους, γιατί στην περιφέρειά μου είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες απέναντι στους Συντηρητικούς. Πολλοί ψήφισαν με τον ίδιο τρόπο κατά των Τόρις. Κυβέρνησαν για 14 χρόνια και η οικονομία επιδεινώθηκε. Ήταν έτοιμοι μάλιστα να την καταστρέψουν με τη Λιζ Τρας, που σήμερα είναι περίγελως σε όλο τον κόσμο. Είχαμε έναν γελοίο πρωθυπουργό ονόματι Μπόρις Τζόνσον. Και υπάρχει φυσικά η καταστροφή του Brexit, που εξακολουθεί να προκαλεί οργή στους πολίτες: οι φιλοευρωπαίοι είναι δυσαρεστημένοι, οι ευρωσκεπτικιστές είναι απογοητευμένοι, και στο μεταξύ η μετανάστευση μεγαλώνει».
Ο Χάρις προβλέπει ότι θα ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των Συντηρητικών, που είναι πλέον ένα «κόμμα-ζόμπι». Η κατάσταση, λέει, θυμίζει τον πίνακα του Γκόγια όπου ο Κρόνος τρώει τα παιδιά του. Εκτός βέβαια αν καταβροχθίσει τους Συντηρητικούς ο Νάιτζελ Φάρατζ. Το αξίζουν.
Σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία, βέβαια, κανείς δεν αναφέρθηκε στο Brexit. Ο ίδιος ο Κιρ Στάρμερ είπε ότι «όσο ζει» η Βρετανία δεν θα επιστρέψει στην ΕΕ. «Όμως το θέμα αυτό είναι πάντα μαζί μας», λέει ο Χάρις. «Είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο και κυριάρχησε σε αυτές τις εκλογές, έστω κι αν δεν πρέπει να αναφέρεται, όπως δεν έπρεπε να αναφέρεται η λέξη “επανεξοπλισμός” όταν ο Στάνλεϊ Μπάλντγουιν κέρδισε τις εκλογές του 1935, κι ας βλέπαμε όλοι τον Χίτλερ. Όμως η σχέση μας με την Ευρώπη είναι κρίσιμη εδώ και 200 χρόνια, από την εποχή του Ναπολέοντα, γι’ αυτό και η Θάτσερ αποφάσισε την είσοδο της χώρας στην ενιαία αγορά. Αλλά οι Τόρις προτίμησαν να καθορίσει την τύχη μας ένα δημοψήφισμα με αποτέλεσμα 52%-48%. Παράνοια. Οκτώ χρόνια μετά, οι μετασεισμικές δονήσεις είναι ακόμη αισθητές. Και η χώρα μου έχει χάσει».
Μπορεί λοιπόν να ξαναβρεθεί η Βρετανία στην Ευρώπη; «Πιστεύω πως ναι. Γιατί αυτό το συναίσθημα κατά του Brexit θα συνεχίσει να ενισχύεται και ο Στάρμερ δεν θα μπορέσει τα επόμενα πέντε χρόνια να το αγνοεί, ειδικά όταν έχει μια υπερπλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Οι Εργατικοί των τελευταίων δεκαετιών ήταν πάντα βαθιά ευρωπαϊστές, όπως και ο αρχηγός τους. Πιστεύω λοιπόν ότι κάποια στιγμή το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορέσει να επαναδιαπραγματευθεί το θέμα με την ΕΕ και να ενταχθεί τουλάχιστον σε μια τελωνειακή ένωση».
Βέβαια ο Στάρμερ και το κόμμα του είναι τρομοκρατημένοι με την ιδέα να ξανανοίξουν το Κουτί της Πανδώρας, συνεχίζει ο Ρόμπερτ Χάρις. Δεν μπορούν όμως να καθηλώσουν τη χώρα στις 23 Ιουνίου 2016, ημέρα του δημοψηφίσματος για το Brexit. Τα πράγματα αλλάζουν, η οικονομία δεν περπατάει, ενώ υπάρχει κι ένα πολιτιστικό ζήτημα. Η Βρετανία ήταν μια επιτυχημένη χώρα, αρκεί να σκεφτεί κανείς τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, μετά το δημοψήφισμα όμως οι Βρετανοί αντιμετωπίζονται στο εξωτερικό ως ανόητοι.
(Πηγή: La Repubblica)
Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Ιδέες και Απόψεις» του ΑΠΕ-ΜΠΕ δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Πρακτορείου.
