Από τότε που θυμάται τον εαυτό του ο Κώστας Ελευθεριάδης, κοιτά ψηλά στον ουρανό. Όχι …μετρώντας τ’ άστρα, αλλά προσπαθώντας να εντοπίσει κάποιο από τα αρπακτικά πουλιά που πετούν αγέρωχα «σκίζοντας» στα δυο, με τις δυνατές φτερούγες τους, το απέραντο γαλάζιο που απλώνεται μπροστά τους… Ήταν μόλις 9 ετών όταν εκπαίδευσε το πρώτο γεράκι και, σήμερα, ιδιοκτήτης πλέον του Πάρκου Αρπακτικών Ημερόβιων και Νυκτόβιων Πτηνών, στην Αγορά Δράμας, δηλώνει κατηγορηματικά πως δεν θα μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του χωρίς αυτά τα «παρεξηγημένα», όπως λέει, πτηνά.
«Ήμουν μόλις 9 ετών, όταν εκπαίδευσα το πρώτο γεράκι. Μετά πήγα στο εξωτερικό, κοντά σε γερακάρηδες εκπαιδευτές, και απέκτησα γνώσεις πώς να τα εκπαιδεύω και να τα αναπαράγω (και με φυσικό και με τεχνητό τρόπο). Αποφάσισα, αφού έζησα κάποια χρόνια στη Γερμανία, αυτό που έκανα εκεί να το κάνω και στον τόπο μου», λέει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ. Ελευθεριάδης, το ιδιαίτερο πάρκο του οποίου, μέσα σ’ ένα πανέμορφο φυσικό περιβάλλον, κλείνει 15 χρόνια ζωής!
«Από το 2005 ξεκίνησε αυτή η δράση και είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από την ανταπόκριση του κόσμου», λέει, και προσθέτει: «Ήθελα να κάνω γνωστά τα αρπακτικά πτηνά γιατί ήταν παρεξηγημένα. Όταν άνοιξα, έρχονταν σχολεία και τα παιδιά έπαιρναν πέτρες και ξύλα να χτυπήσουν τα γεράκια. Σιγά σιγά, όμως, με την εκπαίδευση και χαϊδεύοντας τα πτηνά, τα παιδιά έμαθαν να τ’ αγαπούν και πλέον μόλις βρουν κάποιο τραυματισμένο πουλί με παίρνουν τηλέφωνο για να τους πω πού θα το στείλουν ή να κανονίσω εγώ τη μεταφορά για να γίνει καλά και να γυρίσει πίσω στη φύση».
Η εκπαίδευση των παιδιών ώστε να αγαπούν τα ξεχωριστά αυτά πλάσματα, είναι κι αυτό που τον κάνει να νιώθει ικανοποίηση. «Νομίζω ότι βάζω κι εγώ ένα λιθαράκι για να σώσουμε αυτά τα “παρεξηγημένα” πλάσματα», λέει ο κ. Ελευθεριάδης, ο οποίος ήταν και ο πρώτος, όπως λέει, που ξεκίνησε την ενασχόληση με τα γεράκια στη Ελλάδα, μια επιλογή που φαίνεται πως τον δικαίωσε. «Τα πρωτοξεκίνησα εγώ στην Ελλάδα και από εκεί που δεν τα γνώριζαν οι περισσότεροι, πλέον αρκετοί είναι αυτοί που έχουν γνώσεις και θέλουν να αποκτήσουν», αναφέρει ο ευθυτενής γερακάρης και μας συστήνει ένα από τα γεράκια, που επιβλητικά έχει καθίσει στον ώμο του.
«Πρόκειται για ένα γεράκι Χάρις (Harris’s hawk), που ζει κατά κύριο λόγο στη Λατινική Αμερική -στη φύση περίπου 30 χρόνια και στα εκτροφεία περισσότερα. Είναι ένα από τα πιο κοινωνικά γεράκια που υπάρχουν. Ζουν σε ομάδες, για να έχουν πάντα τα καλύτερα αποτελέσματα, ενώ είναι κι απ’ αυτά που προτιμούν όσοι θέλουν ν’ αποκτήσουν ένα αρπακτικό», εξηγεί, ενώ το γεράκι που στο μεταξύ πέταξε πάνω σ’ ένα από τα δέντρα του πάρκου, άρχισε να ξανακατεβαίνει με ταχύτητα εφορμώντας στο δόλωμα, που κρατά στο χέρι του ο κ. Ελευθεριάδης.
Τι πρέπει να ξέρει ή να κάνει κάποιος που θέλει ν’ αποκτήσει ένα αρπακτικό; Όπως λέει ο κ. Ελευθεριάδης, αφού ξεκαθαρίζει ότι η απόκτηση ενός τέτοιου πτηνού μπορεί να γίνει μόνο από εκτροφείο καθώς απαγορεύεται αυστηρά να πάρει κάποιος από τη φύση, το σημαντικότερο είναι η εκπαίδευση. «Για κάποιον που πραγματικά ενδιαφέρεται και δεν έχει γνώσεις, το πρώτο πράγμα είναι η επιμόρφωση, τι ακριβώς να κάνει ώστε να είναι ευχαριστημένο πάνω απ’ όλα το πτηνό αλλά κι εκείνος. Να έχουν μια ωραία συνεργασία. Εγώ, επειδή τα αναπαράγω αυτά τα πουλιά, είναι σαν παιδιά μου. Δεν μπορώ να τα δώσω οπουδήποτε. Αν ξέρω ότι δεν πρόκειται να περάσει καλά, δεν το δίνω ποτέ!», τονίζει και εξηγεί πως απ’ αυτόν παίρνει πουλιά και η Πολεμική Αεροπορία (πλην των ιδιωτών στην Ελλάδα και το εξωτερικό).
Στο πάρκο του κ. Ελευθεριάδη μπορεί κανείς να συναντήσει τόσο νυκτόβια (κουκουβάγιες, μπούφους από διάφορα είδη) όσο και ημερόβια πτηνά (γεράκια, αετούς, γύπα κ.ά) από διάφορες γωνιές του κόσμου. Ο ίδιος έχει αναπτύξει τη δική του ξεχωριστή σχέση με κάθε ένα απ’ αυτά, όπως με μια πεπλόγλευκα (Τυτώ), που αφήνεται με υπομονή στα απαλά χάδια των επισκεπτών ή με τον Αλέξανδρο, τον επιβλητικό χρυσαετό των Ιμαλαΐων. Αν και μόλις ενός έτους, ο Αλέξανδρος ποζάρει ως άλλο …παγώνι, φουσκώνοντας από υπερηφάνεια με ανοιγμένα τα τεράστια φτερά του, πάνω στον ώμο του κ. Ελευθεριάδη, ο οποίος, όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, δεν τον αποχωρίζεται σχεδόν ποτέ!
«Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς αρπακτικά πτηνά. Μαθαίνω καθημερινά απ’ αυτά», λέει ο αφοσιωμένος γερακάρης και εξηγεί πως στη Μογγολία, για παράδειγμα, κάθε οικογένεια έχει τον χρυσαετό της, που είναι σαν μέλος της ευρύτερης οικογένειας!
Το Πάρκο Αρπακτικών Ημερόβιων και Νυκτόβιων Πτηνών, στην Αγορά Δράμας είναι ανοιχτό κάθε Σαββατοκύριακο, κατά τη χειμερινή περίοδο, από τις 10 το πρωί, ενώ στις 12μμ γίνεται το ελεύθερο πέταγμα πουλιών. Καθημερινά, το Πάρκο, το οποίο είναι προσβάσιμο σε άτομα με αναπηρίες, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του, δέχεται τις επισκέψεις σχολείων.
Σ. Παπ.
