Η αμερικανική πολιτική υπό τον Ντόναλντ Τραμπ: Διεθνείς σχέσεις και επιρροή στον κόσμο. Φαίνεται ότι ο Ντόναλντ Τραμπ, ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος που αναλαμβάνει καθήκοντα με ποινική καταδίκη, έχει εντελώς απομακρυνθεί από τις συμβατικές πολιτικές προσεγγίσεις. Η δήλωσή του για την πρόθεση να μετατρέψει τον Καναδά σε 51η Πολιτεία των ΗΠΑ, όπως και η απροκάλυπτη πρόταση για χρήση στρατιωτικής δύναμης στον Παναμά, δείχνουν μια ακραία αντίληψη για την εξωτερική πολιτική. Εξετάζοντας τις δηλώσεις του, προκύπτει ότι υπάρχει μέθοδος πίσω από αυτή την τρέλα, με βασικό στόχο την προώθηση της αμερικανικής ισχύος παγκοσμίως.
Αντί να ακολουθεί την πολιτική του απομονωτισμού, ο Τραμπ διαβλέπει την ανάγκη για ενίσχυση της θέσης της Αμερικής στον κόσμο μέσω της οικονομικής και στρατηγικής κυριαρχίας. Ο κόσμος που οραματίζεται δεν στηρίζεται σε κοινές αξίες και κανόνες, αλλά σε έναν σφοδρό ανταγωνισμό όπου οι συμμαχίες οικοδομούνται γύρω από τα συμφέροντα των κρατών και την κατανομή του κόστους.
Η στρατηγική του περιλαμβάνει την ενίσχυση των αμερικανικών δυνάμεων μέσω ελέγχου κρίσιμων σημείων όπως η Διώρυγα του Παναμά και η Γροιλανδία, και την επένδυση σε φυσικούς πόρους. Μέσα από αυτή τη λογική, η Κίνα αντιμετωπίζεται ως ο κύριος αντίπαλος και οι στρατιωτικές παρεμβάσεις αποκτούν νόημα μόνο όταν άμεσα απειλούνται τα αμερικανικά συμφέροντα.
Ο Τραμπ προτείνει μια αντίληψη όπου οι επεμβάσεις θα πρέπει να δικαιολογούνται, όπως δείχνει η επιμονή του για αύξηση της συνεισφοράς των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ σε αμυντικούς σκοπούς. Στη σύγχρονη γεωπολιτική σκακιέρα, η στάση του απέναντι στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή υπογραμμίζει την επιθυμία του να διασφαλίσει την αμερικανική επιρροή.
Σε αυτό το πλαίσιο, το ερώτημα που ανακύπτει είναι εάν αυτή η πολιτική θα έχει διάρκεια ή αν θα οδηγήσει σε ανεπιθύμητες συνέπειες. Η απόσταση μεταξύ ρητορικής και πραγματικότητας είναι μεγάλη και οι εξελίξεις θα κριθούν στο πεδίο των διεθνών σχέσεων. Η Ευρώπη καλείται να αναλάβει έναν πιο ενεργό ρόλο, αναζητώντας έναν αυτόνομο ρόλο που να στηρίζεται σε λογικές δικαίου και όχι μόνο σε επιδείξεις ισχύος.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
