της Kathleen Parker (*)
Αν και δεν προβλέπεται βροχή στην παρέλαση των Δημοκρατικών για το impeachment, καλό είναι να κρατάτε ομπρέλα.
Θα είμαι σύντομη: ο πρόεδρος Τραμπ δεν θα καταδικαστεί από τη Γερουσία και οι ελπίδες του για επανεκλογή θα ενισχυθούν από τη διαδικασία αυτή.
Η Βουλή των Αντιπροσώπων ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα δύο κατηγορίες κατά του προέδρου Τραμπ: κατάχρηση εξουσίας και παρακώλυση του Κονγκρέσου. Σύμφωνα με τους Δημοκρατικούς, οι δύο αυτές κατηγορίες συνιστούν υπαρξιακή απειλή για τη δημοκρατία.
Δεν έχουν άδικο.
Ο Τραμπ καταχράται καθημερινά την εξουσία του, ενώ αγνόησε και τις κλήσεις της επιτροπής της Βουλής για έγγραφα και μάρτυρες, κάτι που μοιάζει με παρακώλυση. Από την άλλη πλευρά, ο Λευκός Οίκος θεωρεί όλη αυτή τη διαδικασία απάτη και αρνείται να συμπράξει.
Οι λόγοι της αντίστασης της Γερουσίας έχουν να κάνουν με την επιβίωση και την εξουσία. Όσο και να διαφωνούν ορισμένοι Ρεπουμπλικανοί με τις μεθόδους, το στιλ και τη ρητορική του Τραμπ, η βάση του κόμματος είναι «μπετόν». Και υποπτεύομαι ότι χάρις στους Δημοκρατικούς θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο.
Επειδή στη δουλειά μου παίρνω πολλές συνεντεύξεις, μιλάω με δεκάδες ανθρώπους κάθε μέρα. Επίσης κατοικώ μεταξύ των ιθαγενών, αν θέλω να το ρίξω προς στιγμήν στο χιούμορ. Η καθημερινή μου ζωή δηλαδή στον Νότο έχει να κάνει με τους λεγόμενους «καθημερινούς ανθρώπους». Από τους Ρεπουμπλικανούς λοιπόν ακούω: «Χάνουν την ώρα τους» (αναφορικά με το impeachment). Και από τους Δημοκρατικούς: «Θα σαρώσει στις επόμενες εκλογές, έτσι δεν είναι;»
Από τις συζητήσεις αυτές έχω συμπεράνει ότι οι Ρεπουμπλικανοί θυσιάζουν εύκολα την κομψότητα αν πρόκειται να έχουν ισχυρή οικονομία, χαμηλή ανεργία, σκληρή πολιτική απέναντι στη μετανάστευση, κινητικότητα στις επιχειρήσεις και έναν πρόεδρο που κρατά επιτέλους αυστηρή στάση απέναντι στην Κίνα.
Υπάρχει άλλος ένας παράγων που ευνοεί τον Τραμπ και αυτός είναι ο χαρακτήρας αυτής της εκστρατείας. Στη διάρκεια μιας διαδικασίας για το impeachment, φτάνει μια στιγμή που δεν έχει μείνει κανείς που να συμπαθείς. Κι αυτός που συμπαθείς λιγότερο δεν είναι ο στόχος της διαδικασίας, αλλά αυτοί που την ξεκίνησαν. Αφού απολαύσαμε τις λεπτομέρειες των υποθέσεων του Μπιλ Κλίντον, αποφασίσαμε ότι ο πιο κακός σε αυτή την ιστορία ήταν ο ανεξάρτητος σύμβουλος Κένεθ Σταρ. Εκανε τη δουλειά του, βέβαια. Δεν θα ξεχάσω όμως τον σύζυγό μου, που δεν ήταν οπαδός του Κλίντον, αλλά μια μέρα στην κουζίνα, ακούγοντας τις τελευταίες εξελίξεις, είπε: «Αρχίζω να βλέπω με συμπάθεια τον Κλίντον».
Στο τέλος, ο Κλίντον παραπέμφθηκε από τη Βουλή, αθωώθηκε από τη Γερουσία και σίγουρα θα επανεκλεγόταν αν επιτρεπόταν μια τρίτη θητεία.
Η παραπομπή του Τραμπ θα έχει μια ανάλογη εξέλιξη. Ας θυμόμαστε ότι η ζωή είναι μια συνέχεια του σχολείου και το Κονγκρέσο μοιάζει με μεγάλο γυμνάσιο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Ρεπουμπλικανοί θα θεωρηθούν από την κοινή γνώμη κάτι σαν σταυροφόροι για το κοινό καλό. Και οι δύο πλευρές έχουν συμπεριφερθεί άσχημα. Στην πραγματικότητα δικάζεται το σύστημα διακυβέρνησης της Αμερικής. Τόσο για ψυχολογικούς όσο και για πολιτικούς λόγους, όμως, ο Τραμπ θα ξεπεράσει αυτή τη διαδικασία και, επιπλέον, θα βγει ενισχυμένος.
(*) Η Κάθλιν Πάρκερ είναι αρθρογράφος της Washington Post
(Πηγή: Washington Post)
