Τι κρίμα να έχει τόσο τοξική χροιά η φράση «διαχείριση της παρακμής», ιδιαίτερα, αλλά όχι μόνο στη Βρετανία! Ας αναλύσουμε σοβαρά την κατάσταση. Πολλές χώρες, από την Ισπανία μέχρι την Αίγυπτο και την Ιαπωνία, έχουν περάσει προ πολλού την κορυφή της ισχύος τους. Ο τρόπος με τον οποίο οι κυβερνήσεις τους διαχειρίζονται αυτή την παρακμή είναι σημαντικός για εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες. Αυτό ισχύει και για τους 177.000 εργαζομένους της Ford Motor Company. Τι πρέπει να κάνει κάποιος που έχει προ πολλού διαβεί το κατώφλι των τριάντα; Να διαχειρίζεται την παρακμή του.
Το 1945, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατείχαν το πυρηνικό μονοπώλιο. Μέχρι το 1960, είχαν το 40% της παγκόσμιας παραγωγής. Σήμερα, ούτε το ένα ούτε το άλλο ισχύει. Γι’ αυτό το λόγο, το ζητούμενο για όλους τους αμερικανούς προέδρους είναι να διαχειρίζονται την παρακμή. Ο Τζο Μπάιντεν φαίνεται να έχει φέρει εις πέρας αυτή την αποστολή καλύτερα από πολλούς προκατόχους του.
Ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος είχε μια καταστροφική αντίληψη για το τι μπορούσε να πετύχει η αμερικανική ισχύς στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο Μπάρακ Ομπάμα ήταν διστακτικός απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα στην Κριμαία και υποχώρησε όταν η Συρία χρησιμοποίησε χημικά όπλα. Ο Ντόναλντ Τραμπ, από την άλλη, υιοθέτησε μια περισσότερο απαισιόδοξη προσέγγιση σχετικά με την αμερικανική δύναμη. Οι στενοί Ρεπουμπλικανοί σύμμαχοί του πιστεύουν ότι κάθε δολάριο που δίνεται στην Ουκρανία χάνεται στον αγώνα κατά της Κίνας. Ωστόσο, δεν κατανοούν ότι μια επίδειξη δύναμης σε ένα μέρος μπορεί να λειτουργήσει προειδοποιητικά και σε άλλα. Τι θα συμβεί στο κύρος της Αμερικής στην Ασία αν η Ουκρανία ηττηθεί;
Ανάμεσα στους πρόσφατους προεδρικούς ηγέτες, ο Μπάιντεν έχει πετύχει την καλύτερη ισορροπία. Δεν υπήρξε καμία περιπέτεια όπως εκείνη της εποχής του Μπους, αλλά το πραγματικό στοίχημα ήταν να μην εκμηδενίζεται η αμερικανική ισχύς μέσω του αφηγήματος της παρακμής της.
Ας δούμε τι έπραξε με την Ουκρανία. Γνώριζε από τα τέλη του 2021 ότι η Ρωσία θα εισβάλει στη χώρα αυτή και το γνωστοποίησε στους συμμάχους του. Στη συνέχεια, οπλίζει το θύμα στο σημείο ώστε να μην επιτραπεί στον εισβολέα να νικήσει. (Φυσικά, θα μπορούσε να έχει κάνει περισσότερα.) Το ΝΑΤΟ, το οποίο βασανιζόταν από υπαρξιακά ζητήματα κατά την ανάληψη της προεδρίας από τον Μπάιντεν, έχει νέα μέλη και έχει ανανεώσει τη δύναμή του για τουλάχιστον μια γενιά.
Η έμφαση στην Ευρώπη δεν έχει λειτουργήσει εις βάρος της Ασίας, όπου το σύμφωνο Aukus, στο οποίο μπορεί σύντομα να προσχωρήσει η Ιαπωνία, έχει επικυρώσει την αμερικανική επιρροή. Οι Φιλιππίνες και το Βιετνάμ έχουν έρθει πιο κοντά στις ΗΠΑ, ενώ οι δηλώσεις του Μπάιντεν για την Ταϊβάν ήταν αποφασιστικές.
Ο απερχόμενος πρόεδρος φαίνεται να κατανοεί το πιο σημαντικό σχετικά με την παρακμή των αυτοκρατοριών: ότι απαιτείται χρόνος. Μια μεγάλη δύναμη μπορεί να επιβιώνει στον ήλιο για δεκαετίες, ακόμα και αιώνες, αφού οι δυνάμεις που την αμφισβητούν αρχίσουν να ροκανίζουν την οικονομική της κυριαρχία. Η Βρετανία άρχισε να χάνει τη βιομηχανική της κυριαρχία τη δεκαετία του 1800, αλλά η αυτοκρατορία της συνέχισε να επεκτείνεται μέχρι τη δεκαετία του 1920. Μεταξύ της κορύφωσης και της κατάρρευσης, πολλά μπορούν να συμβούν. Ίσως χρειάστηκε ένας άνθρωπος να γίνει πρόεδρος στα 78 του για να το κατανοήσει.
