Νέα μελέτη υποδεικνύει την εφικτότητα του ταξιδιού στο χρόνο, επιλύοντας το παράδοξο του παππού. Το ταξίδι στο χρόνο έχει απορριφθεί επί μακρόν ως αδύνατο, κυρίως λόγω του διαβόητου παράδοξου του παππού, το οποίο θέτει το ερώτημα: τι θα συνέβαινε αν κάποιος ταξίδευε πίσω στο χρόνο και εμπόδιζε τον παππού του να κάνει παιδιά, με αποτέλεσμα την ανυπαρξία του ίδιου του ταξιδιώτη. Ωστόσο, πρόσφατη μελέτη μπορεί να έχει βρει μια νέα προσέγγιση σε αυτό το ζήτημα.
Συνδυάζοντας τη γενική σχετικότητα, την κβαντομηχανική και τη θερμοδυναμική, η μελέτη καταδεικνύει ότι το ταξίδι στο χρόνο μπορεί να είναι εφικτό χωρίς να οδηγεί σε αυτές τις λογικές αντιφάσεις. Η καθημερινή μας αντίληψη του χρόνου στηρίζεται στη Νευτώνεια φυσική, όπου τα γεγονότα εξελίσσονται γραμμικά από το παρελθόν στο μέλλον. Ωστόσο, η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, που ολοκληρώθηκε το 1915, αμφισβητεί αυτή τη διαισθητική άποψη, αποκαλύπτοντας ότι η δομή του χωροχρόνου μπορεί να συμπεριφέρεται με τρόπους που αψηφούν τη λογική.
Μια από τις πιο σημαντικές προβλέψεις της θεωρίας είναι η δυνατότητα ύπαρξης κλειστών χρονικών καμπυλών — διαδρομών μέσα στο χωροχρόνο που επιστρέφουν στον εαυτό τους, επιτρέποντας σε έναν ταξιδιώτη να επισκεφθεί το παρελθόν. Ο συγγραφέας της μελέτης, Lorenzo Gavassino, αναφέρει ότι σε ένα σύμπαν όπου όλη η ύλη περιστρέφεται, ο χωροχρόνος μπορεί να στρεβλωθεί τόσο ώστε ο χρόνος να λυγίσει προς τα πίσω, δημιουργώντας πιθανές συνθήκες για κλειστές καμπύλες χρόνου.
Τα παράδοξα του ταξιδιού στο χρόνο, όπως το παράδοξο του παππού, θέτουν σημαντικές προκλήσεις. Ο νόμος της αυξανόμενης εντροπίας, που καταγράφει τον βαθμό αταξίας σε ένα σύστημα, είναι ο μόνος φυσικός νόμος που κάνει διάκριση μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, όπως δηλώνει ο Gavassino. Η κατανόηση αυτών των παραδοξολογιών είναι κρίσιμη για την εξερεύνηση του ταξιδιού στο χρόνο.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
