Ανακαλύψτε τις ξεχασμένες ιστορίες μαύρων πυγμάχων που αγωνίστηκαν και διακρίθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η ιστορία των μαύρων πυγμάχων δεν ξεκινά το Σεπτέμβριο του 1980, όταν το κοινό στο Wembley Arena προέβη σε αποτροπιαστικές ενέργειες κατά ενός μαύρου αθλητή. Η βίαιη αντίδραση, με μπουκάλια και ρατσιστικά σχόλια να πέφτουν βροχή κατά του Αμερικανού πυγμάχου Μάρβιν Χάγκλερ μετά τη νίκη του επί του Άλαν Μίντερ, σηματοδότησε το χαμηλότερο σημείο στην ιστορία των βρετανικών ρινγκ. Αυτή η σκληρή πραγματικότητα αντηχεί με τη νέα σειρά Four Kings, η οποία υποστηρίζει ότι η δεκαετία του 1990 ήταν η χρυσή εποχή των μαύρων πυγμάχων. Παράλληλα, αναγνωρίζεται ότι ήδη από τη δεκαετία του 1890, υπήρχαν μαύροι αστέρες της πυγμαχίας που αγωνίζονταν και κέρδιζαν στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπως επισημαίνει ο δημοσιογράφος Λάνρε Μπακάρε του Guardian.
Οι ιστορίες των μαύρων πυγμάχων στο Staying Power
Το A Thousand Blows, η τηλεοπτική παραγωγή του Στίβεν Νάιτ που εξερευνά τη ζωή γυναικών εγκληματιών, κλέφτες και μαχητές στους δρόμους του Λονδίνου, φωτίζει αυτή την βικτωριανή περίοδο και τους παράνομους ήρωες της. Ένας από αυτούς είναι ο Χένρι Σάγκαρ Γκούντσον, ο οποίος ενσαρκώνεται από τον Στίβεν Γκράχαμ. Ο Μελάκι Κίρμπι υποδύεται τον Ηζεκία Μόσκο, μια άλλη πραγματική φιγούρα που κατάφερε να γίνει σούπερ σταρ της πυγμαχίας, ενώ ταυτόχρονα εργάζονταν ως θηριοδαμαστής και τραγουδιστής.
Ο πιο γνωστός πυγμάχος που παρουσιάζεται στο έργο του Φράιερ είναι ο Τζέιμς Γουαρτον, γνωστός και ως Μαροκινός Πρίγκιπας, ο οποίος δεν γνώρισε ήττα στο ρινγκ. Το βιβλίο Staying Power του Πίτερ Φράιερ περιλαμβάνει αφιέρωμα στους μαύρους πυγμάχους, με αξιοσημείωτη την ιστορία του Μπιλ Ρίτσμοντ, ενός Αφροαμερικανού πυγμάχου που γεννήθηκε σε συνθήκες σκλαβιάς. Ο Ρίτσμοντ έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στην Αγγλία, ενώ υπηρέτησε τον δούκα του Νορθάμπερλαντ κατά τη διάρκεια της βρετανικής κατοχής της Νέας Υόρκης.
Ένα πέπλο μυστηρίου
Ο Τζέιμς Γουαρτον αναγνωρίζεται ως ο πιο διάσημος πυγμάχος του έργου του Φράιερ. Ο ιστορικός Νατ Φλάισερ επισημαίνει ότι δεν υπήρχε αντίπαλος ισάξιος του. Η ιστορία του Ηζεκία Μόσκο, που αρχικά αγνοήθηκε, γίνεται γνωστή χάρη στη δουλειά της ιστορικού Σάρα Ελίζαμπεθ Κοξ και της σειράς του Στίβεν Νάιτ.
Color bar
Σημαντική αναφορά πρέπει να γίνει και στον Λεν Τζόνσον, έναν από τους κορυφαίους πυγμάχους της εποχής. Γιος ναυτικού από τη Σιέρα Λεόνε και μιας λευκής Ιρλανδής, ο Τζόνσον προπονήθηκε από τον πατέρα του. Ωστόσο, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1920, ο Τύπος τον αναγνώρισε ως μη εστεμμένο πρωταθλητή, καθώς του είχε απαγορευτεί να αγωνιστεί για τίτλο λόγω του κανόνα color bar που επιβλήθηκε το 1911 από το Βρετανικό Συμβούλιο Ελέγχου Πυγμαχίας. Ο Τζόνσον αγωνίστηκε κατά αυτού του κανόνα και συμμετείχε στο Παναφρικανικό Συνέδριο του 1945, αναδεικνύοντας τις προκλήσεις που αντιμετώπισαν οι μαύροι Βρετανοί πυγμάχοι.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
