Ανακαλύψτε τις μοναδικές μεταφράσεις του Δάντη από τον Νίκο Καζαντζάκη και άλλους, αναδεικνύοντας τη διαχρονική επιρροή του έργου. Είναι ευρέως αναγνωρισμένο ότι ο Νίκος Καζαντζάκης, με τον μοναδικό και ιδιοσυγκρασιακό τρόπο που προσεγγίζει τα μεγάλα έργα της δυτικής λογοτεχνίας, επιβάλλει στο έργο του το προσωπικό του ύφος, χρησιμοποιώντας στοιχεία της ντοπιολαλιάς και μία έντονη δημοτική γλώσσα. Αυτή η προσέγγιση, την οποία ενστερνίζεται και ο Δημήτρης Μαρωνίτης, έχει συχνά επικριθεί ως απόκλιση από το πνεύμα του πρωτότυπου. Ειδικότερα, η Οδύσσεια του Ομήρου και η Θεία Κωμωδία του Δάντη, επηρεάζουν τον Καζαντζάκη στη δημιουργία νέων έργων που αντικατοπτρίζουν τις δικές του φιλοσοφικές και μεταφυσικές αναζητήσεις.
Η πρόσφατη επανακυκλοφορία της έμμετρης μετάφρασης του Δάντη σε ενδεκασύλλαβο στίχο από τη Διόπτρα, συνοδευόμενη από επίμετρο του Πάτροκλου Σταύρου, επαναφέρει στο προσκήνιο τη σημασία αυτού του κλασικού έργου. Η εκ νέου ανάγνωση των μεταφράσεων, όπως αυτές από τον Καζαντζάκη και άλλους, αποκαλύπτει τη διαχρονική επιρροή της Θείας Κωμωδίας, καθώς και τις διαφορές και τις ομοιότητες μεταξύ των μεταγραφών.
Οι μεταφράσεις που αναφέρονται, του Καζαντζάκη το 1934, του Ανδρέα Ριζιώτη το 2002, του Δημήτρη Μαυρίκιου το 2020 και του Σπύρου Καρέλα το 2023, αποτυπώνουν με μοναδικό τρόπο την παράδοση του έργου, προφέροντας μια ματιά στην εξελισσόμενη ερμηνεία και αναγνώριση του Δάντη στη νεοελληνική γραμματεία.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
