Η μέση παγκόσμια θερμοκρασία των θαλασσών και γενικότερα του πλανήτη αυξάνεται κατά τα τελευταία 12.000 χρόνια συνεχώς, δηλαδή καθ’ όλη τη διάρκεια του ανθρώπινου πολιτισμού, και βρίσκεται σήμερα στα υψηλότερα επίπεδα αυτής της περιόδου, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη.
Η νέα έρευνα έρχεται σε αντίθεση με άλλες εκτιμήσεις, σύμφωνα με τις οποίες στο πρώτο μισό της Ολόκαινου εποχής που ξεκίνησε πριν 12.000 χρόνια και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, η θερμοκρασία ήταν υψηλότερη (το λεγόμενο «θερμικό μέγιστο Ολόκαινου»), μετά ψυχράνθηκε και στη συνέχεια ανέβηκε ξανά εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Η νέα μελέτη συμπεραίνει ότι δεν υπήρχε τέτοιο «σκαμπανέβασμα» και ότι το πρώτο ήμισυ της Ολόκαινου ήταν τελικά πιο ψυχρό από τη βιομηχανική εποχή.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Σαμάνθα Μπόβα του Πανεπιστημίου Ράτγκερς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Nature”, εκτιμούν ότι η σταδιακή άνοδος της θερμοκρασίας των υδάτων είναι αποτέλεσμα αφενός της υποχώρησης των πάγων του πλανήτη πριν 12.000 έως 6.500 χρόνια και αφετέρου, πιο πρόσφατα, των εκπομπών αέριων ρύπων που επιτείνουν το φαινόμενο του «θερμοκηπίου».
Προηγούμενα κλιματικά μοντέλα σε βάθος χρόνου, τα οποία είχαν στηριχθεί σε γεωλογικά δεδομένα, εκτιμούσαν ότι η θερμοκρασία των θαλασσών είχε φθάσει σε ένα αποκορύφωμα πριν περίπου 6.000 χρόνια και στη συνέχεια υποχωρούσε έως τη βιομηχανική εποχή, οπότε άρχισε ξανά να ανεβαίνει. Το νέο μοντέλο, το οποίο βασίζεται στην ανάλυση απολιθωμάτων μονοκύτταρων μικροοργανισμών που ζουν στους ωκεανούς και θεωρείται ακριβέστερο, εκτιμά ότι η μέση ετήσια παγκόσμια θερμοκρασία στην επιφάνεια των θαλασσών εμφανίζει σταδιακή συνεχή άνοδο εδώ και 10.000 έως 12.000 χρόνια.
Οι ερευνητές θεωρούν επίσης πιθανό -αν και με λιγότερη βεβαιότητα- ότι οι σημερινές θερμοκρασίες των θαλασσών είναι παρόμοιες με εκείνες κατά την τελευταία μεσοπαγετωνική περίοδο πριν 115.000 έως 128.000 χρόνια. Με άλλα λόγια, οι σημερινές θερμοκρασίες μπορεί να είναι οι υψηλότερες των τελευταίων περίπου 125.000 ετών.
Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση:
https://www.nature.com/articles/s41586-020-03155-x
Παύλος Δρακόπουλος
