Αναλύουμε την ηθική διάσταση των δήμιων θανατοποινιτών στις ΗΠΑ και τα προβλήματα στην εκτέλεση των ποινών. Το επάγγελμα του δήμιου σπάνια αναγνωρίζεται ή αναζητείται δημοσίως. Το γεγονός ότι κανένα παιδί δεν ονειρεύεται να γίνει δήμιος όταν μεγαλώσει και ότι δεν διδάσκεται σε σχολεία καταδεικνύει την κοινωνική αποδοκιμασία της συγκεκριμένης κατηγορίας εργασίας. Αυτή η έρευνα εγείρει ερωτήματα σχετικά με το πώς κάποιος καταλήγει να γίνει εκτελεστής θανατοποινιτών στις ΗΠΑ. Το 2018, όταν ξεκίνησα τη μελέτη μου για τη θανατηφόρα ένεση, η ανάγκη για απαντήσεις ήταν επιτακτική.
Ορισμένοι από τους επαγγελματίες αυτούς παραμένουν μυστικοί, καθώς οι νόμοι περί κρατικού απορρήτου προσφέρουν προστασία σε αυτούς τους κρατικούς εκτελεστές. Εντούτοις, οι δικαστικές υποθέσεις και η ερευνητική δημοσιογραφία έχουν ρίξει φως στην ταυτότητα ορισμένων από αυτούς τους δήμιους, αποκαλύπτοντας μια ανησυχητική αλήθεια.
Ο Δρ Άλαν Ντόρχοφ, επικεφαλής εκτελεστής του Μιζούρι από το 1995 έως το 2006, ήταν υπεύθυνος για πολλές εκτελέσεις, ωστόσο, η πρακτική του μεθόδευση και η επαγγελματική του ικανότητα αμφισβητήθηκαν όταν ανακαλύφθηκε ότι είχε παραβιάσει πρωτόκολλα. Οι δικαστικές διαδικασίες που τον αφορούσαν αποκάλυψαν ένα ευρύ φάσμα ελλείψεων και αστοχιών, γεγονός που προκάλεσε έντονη ανησυχία και κριτική σχετικά με την ικανότητα των εκτελεστών στις ΗΠΑ.
Οι αποκαλύψεις δεν περιορίζονται μόνο στο Μιζούρι. Ανακαλύψεις στην Αριζόνα προκάλεσαν επίσης ερωτήματα σχετικά με την καταλληλότητα των δήμιων και την ορθή διαδικασία επιλογής τους. Το γραφείο του γενικού εισαγγελέα του Μιζούρι γνώριζε τις προηγούμενες μηνύσεις του Ντόρχοφ, ωστόσο συνέχιζε να τον θεωρεί κατάλληλο για τη θέση του.
Ο αντίκτυπος αυτών των ερευνών είναι μεγάλος, καθώς επηρεάζουν όχι μόνο τη διαδικασία της θανατικής ποινής αλλά και την κοινωνική ηθική που περιβάλλει το θέμα. Στις πολιτείες, η ανησυχία σχετικά με την αξιοπιστία και την ικανότητα των εκτελεστών εντείνεται καθώς αποκαλύπτονται παρατυπίες και προβλήματα στη διαδικασία εκτέλεσης.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
