Ευλογία χαρακτήρισε το συνέδριο «Ίμβρος και Τένεδος, Νόστος και Προοπτική» ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο οποίος απηύθυνε την κεντρική ομιλία. Μίλησε για τη δύσκολη υλοποίηση του εγχειρήματος, ευχαριστώντας όλους τους εμπλεκόμενους. Σήμερα συζητούμε το θέμα νόστου, τη δυνατότητα επιστροφής. Σημείωσε ότι το 1964 υπήρξε η πιο μαύρη χρονιά στην ιστορία της Ίμβρου, όταν ξεκίνησε «η εφαρμογή του αδυσώπητου προγράμματος διάλυσης» του κοινωνικού ιστού, που περιλάμβανε το κλείσιμο των σχολείων και την εγκατάσταση στρατού.
Οι Ίμβριοι χωρίς προοπτική εγκατέλειψαν την αγαπημένη τους πατρίδα και πήραν το δρόμο της ξενιτιάς. Υπογράμμισε την απώλεια που βιώνουν οι άνθρωποι όταν χάνουν την πατρίδα τους και αναφέρθηκε στις περίπου 200 ψυχές που παρέμειναν στην Ίμβρο κατά τα δύσκολα χρόνια, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την παρούσα ύπαρξη του τόπου.
Ο κ. Βαρθολομαίος εξέφρασε την υπερηφάνεια του για τους συμπατριώτες και τη διασπορά, επισημαίνοντας ότι η επαναλειτουργία ομογενειακών σχολείων έχει αναπτερώσει τις ελπίδες. Στις παραμέτρους που συνεισφέρουν στη διαμόρφωση των εξελίξεων, αναγνώρισε το ρόλο του Τουρκικού κράτους και των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τονίζοντας την ανάγκη στήριξης για την ομογένεια. Αναφέρθηκε επίσης στη συμβολή των σωματείων της διασποράς και τόνισε την ευθύνη της Ιμβριακής νεολαίας στο μέλλον του νησιού.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης καταλήγει τονίζοντας ότι η Ίμβρος ως τρόπος ζωής και ιεράρχηση αξιών πρέπει να βρίσκεται βαθιά στην καρδιά μας για να ανθίσει.
