Ο Ορέστης Μακρής, εμβληματική μορφή του θεάτρου, μοιράζεται τις σκέψεις του για τη ζωή και την τέχνη. Ο σπουδαίος Ορέστης Μακρής, λίγο πριν από την απώλειά του, είχε δηλώσει: «Δεν υπάρχει τελευταίος σταθμός. Υπάρχει μόνο δρόμος, πολύς δρόμος, με κόπο, ανηφορικός.» Αυτή η φράση αποτυπώνει τη φιλοσοφία του, όπου το τέλος της ζωής θεωρείται απλώς μια συνέχεια. Γεννημένος το 1898, ο Μακρής έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή το 1925, με την πορεία του στο θέατρο να είναι συνεχής μέχρι την αποχώρησή του το 1968.
Η μεταπήδηση στην αθηναϊκή επιθεώρηση το 1932 τον καθόρισε, κάνοντάς τον πρωταγωνιστή του ελαφρού θεάτρου. Ο ηθοποιός άφησε το στίγμα του με 39 ταινίες, πολλές από τις οποίες θεωρούνται κλασικές, όπως «Ο μεθύστακας» και «Η θεία από το Σικάγο». Η αγάπη του για την τέχνη και τους συναδέλφους του ήταν αναμφισβήτητη.
Στη γενέτειρά του, τη Χαλκίδα, όπου το Δημοτικό Θέατρο φέρει το όνομά του, ο Μακρής συχνά επισκεπτόταν την αγαπημένη του ταβέρνα. Η οικογένεια και οι φίλοι του αποτελούσαν για εκείνον τον πυρήνα της ζωής του, μαζί με τη σύζυγό του Βαρβάρα και τα δύο του παιδιά.
Ο αγαπημένος ηθοποιός πέθανε το 1975, αλλά οι αξίες του και οι αναμνήσεις από την καλλιτεχνική του πορεία παραμένουν ζωντανές. Στην τελευταία του εμφάνιση δήλωσε: «Δεν θέλω να με διώξει το σανίδι, εγώ θα αφήσω το σανίδι!»
Πηγή περιεχομένου: in.gr
