Σήμερα γιορτάζουμε 125 χρόνια από τη γέννηση του εμβληματικού σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ. Συμπληρώνονται σήμερα 125 χρόνια από τη γέννηση του Ισπανού σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ (22 Φεβρουαρίου 1900 – 29 Ιουλίου 1983). Το αυτοβιογραφικό του βιβλίο, Η τελευταία μου πνοή (εκδ. Δώμα, μτφ. Θάνος Σαμαρτζής), είχε προσεχθεί σε αυτήν εδώ τη στήλη στις 10 Δεκεμβρίου 2024. Είναι αξιοσημείωτο το πώς η καλλιτεχνική του προσφορά έγινε αποδεκτή από τους ομότεχνούς του και την κριτική, όπως αποτυπώνεται σε διάφορες εκδόσεις.
Ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν αναφέρει ότι όταν η ταινία δεν είναι ντοκιμαντέρ, είναι όνειρο. Γι’ αυτό ο Ταρκόφσκι είναι ο μεγαλύτερος όλων. Υπογραμμίζει την ικανότητά του να δημιουργεί στον κόσμο των ονείρων και τονίζει ότι ο Φελλίνι, ο Κουροσάβα και ο Μπουνιουέλ κινούνται στις ίδιες γειτονιές με τον Ταρκόφσκι. (Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, Ο μαγικός φανός – αυτοβιογραφία, εκδ. Ποταμός, μτφ. Γρηγόρης Κονδύλης, 2010).
Ο Αντρέι Ταρκόφσκι εκφράζει τη δυσαρέσκειά του για μία ταινία του Μπουνιουέλ, λέγοντας ότι ήταν απίστευτα χυδαία, ωστόσο η εκτίμησή του για τον σκηνοθέτη ήταν βαθιά. Ο Ταρκόφσκι τον εκτιμούσε και θεωρούσε πιθανό να σκηνοθετήσουν μαζί μία σπονδυλωτή ταινία. (Η εγγραφή στο ημερολόγιο του Ταρκόφσκι, 18 Σεπτεμβρίου 1970).
Από την πλευρά του, ο Όρσον Γουέλς περιγράφει τον Μπουνιουέλ ως έναν Χριστιανό που, κατά βάθος, μισεί τον Θεό του με τον τρόπο που μόνο ένας χριστιανός μπορεί.
Ο Τζον Χιούστον, κατά την περίοδο των γυρισμάτων του για τους Ασυγχώρητους, εντυπωσιάστηκε από την ταινία του Μπουνιουέλ Ναζαρέν και αφιέρωσε χρόνο για να διασφαλίσει την προβολή της στο Φεστιβάλ Καννών το 1959. (Από τη βιογραφία John Huston – Courage and art, του Jeffrey Meyers, εκδ. Crown Archetype, 2011).
Ο Γούντι Άλεν, σχολιάζοντας την αισθητική του Μπουνιουέλ, αναφέρει ότι είχε μάτι καλλιτέχνη και περιγράφει πώς η προσωπική του ζωή ενσωμάτωνε τη δημιουργική φαντασία του. (Από το αυτοβιογραφικό Σχετικά με το τίποτα, εκδ. Ψυχογιός, μτφ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, 2020).
Ο κινηματογραφικός κριτικός Ντέιβιντ Τόμσον παρατηρεί ότι ο Μπουνιουέλ ήταν ένας από τους λίγους κορυφαίους δημιουργούς που καταδέχτηκαν να επιλέξουν τις ταινίες ως μέσο έκφρασης, αναδεικνύοντας το εκφραστικό μεγαλείο που περιέχουν τα φιλμ του. Η Ωραία της ημέρας και η Κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας είναι ταινίες ερωτευμένες με το ίδιο το μέσο. (Ο νέος βιογραφικός οδηγός του κινηματογράφου, εκδ. Little Brown, 2010).
Πηγή περιεχομένου: in.gr
