του Andrea Crisanti (*)
Ο λόγος που η Ιταλία δείχνει να πηγαίνει καλύτερα αυτή την περίοδο απέναντι στον κορονοϊό, ενώ με το πρώτο κύμα είχε γονατίσει, είναι ότι ήρε τους περιορισμούς πιο βαθμιαία από άλλες χώρες. Οι Ιταλοί ήταν αντικειμενικά πιο προσεκτικοί με τις κοινωνικές αποστάσεις και τις μάσκες. Τήρησαν πιο σχολαστικά τους κανόνες. Και η Ιταλία υιοθέτησε ένα πιο αποτελεσματικό σύστημα για την ιχνηλάτηση των επαφών, που απαιτεί όμως μια μεγάλη ικανότητα στην πραγματοποίηση μοριακών τεστ.
Αυτή η ικανότητα δέχεται τώρα πίεση. Πριν από ένα μήνα είχα ζητήσει από την ιταλική κυβέρνηση να διαθέσει ένα μεγάλο ποσό για να μπορέσει να συνεχίσει να κάνει πολλά τεστ. Εκριναν όμως ότι δεν υπήρχαν οι συνθήκες για να το κάνουν κι έτσι φτάσαμε σήμερα να μην εντοπίζονται όλα τα κρούσματα και να αυξάνεται η μετάδοση.
Δεν υπάρχει κάποιο εργαλείο, όπως τα rapid test, που να ταιριάζει σε όλες τις περιστάσεις. Το σημαντικό είναι να καταλαβαίνουμε ποια είναι η ερώτηση που θέλουμε να κάνουμε. Αν κάποιος θέλει να δει αν υπάρχουν εστίες σε μια κοινότητα, τα rapid test είναι χρήσιμα. Εχουν όμως μικρή ακρίβεια και δεν εξακριβώνουν όλο τον χάρτη των προσβεβλημένων. Αν όμως η ερώτηση είναι διαφορετική, και αυτό που χρειάζεται είναι να εμποδιστεί η είσοδος ενός κρούσματος σε μια κοινότητα εύθραυστων ανθρώπων, όπως ένα γηροκομείο, τα rapid test είναι άχρηστα.
Αυτό που δεν πήγε καλά στην ιχνηλάτηση στην Ιταλία ήταν η έρευνα στους νέους. Οσο αυξάνονται τα κρούσματα, αποσαφηνίζεται ότι αυτή είναι η ηλικία που προκαλεί την αύξηση. Αυτό συνέβη στη διάρκεια του καλοκαιριού, αυτό συμβαίνει και τώρα στα σχολεία, επειδή οι νέοι είναι λιγότερο προσεκτικοί.
Στην Ισπανία, πάλι, οι λόγοι της έξαρσης ήταν άλλοι: όλα ξανάνοιξαν απότομα και το πρόβλημα υποτιμήθηκε. Εκεί βέβαια η μάσκα είναι υποχρεωτική στους δρόμους από το καλοκαίρι. Αλλά είμαι πεισμένος ότι η μάσκα δεν λύνει το πρόβλημα. Οσο για τα τοπικά λοκντάουν, είναι ένα πολύπλοκο θέμα. Το παν είναι η ικανότητα ιχνηλάτησης και συγκράτησης των κρουσμάτων. Όταν χάνεται η ιχνηλάτηση, πρέπει να κλείνεις.
Με τους ελέγχους στα αεροδρόμια, πάλι, χρειάζονται αμοιβαίες συμφωνίες. Δεν έχει νόημα να κάνουν οι Ιταλοί έλεγχο στους Ισπανούς αν οι Ισπανοί δεν κάνουν έλεγχο στους Ιταλούς. Πρέπει να υπάρχει αμοιβαιότητα.
Τα σχολεία πρέπει να μείνουν ανοιχτά. Το να ξανακλείσουν θα είναι καταστροφικό. Το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα είναι τι κάνουν οι μαθητές έξω από τις αίθουσες. Μπορεί να έχεις τους αυστηρότερους ελέγχους του κόσμου στα σχολεία κι ύστερα τα παιδιά να βγαίνουν και όλοι οι κανόνες να καταρρέουν.
Οσο για τα εμβόλια, για να κριθούν ασφαλή και να διανεμηθούν στον πληθυσμό πρέπει να δοκιμαστούν σε 150.000 ανθρώπους. Και η προστασία τους κρατά λίγο καιρό. Κανείς δεν μπορεί να πει σήμερα αν πρέπει να είναι υποχρεωτικά, γιατί δεν είναι γνωστές οι παρενέργειές τους. Το εμβόλιο για τη γρίπη, όμως, πρέπει να το κάνουν όσο το δυνατόν περισσότεροι.
(*) Ο Αντρέα Κρισάντι είναι καθηγητής μοριακής παρασιτολογίας στο Imperial College του Λονδίνου
(Πηγή: συνέντευξη στην El Pais)
φωτο αρχειου
