Η ιστορία των Εβραίων στο Παρίσι μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αποκαλύπτει την αδικία και την ανθρώπινη τραγωδία. Ακόμα και μετά την επιστροφή τους στο Παρίσι, πολλοί Εβραίοι παρέμειναν αποκλεισμένοι από τα σπίτια τους, που είχαν καταληφθεί από άλλους. Αυτή η κατάσταση βίωσαν ο Israël και η Hélène Malowanczyk, οι οποίοι απεικονίζονταν σε φωτογραφία του 1935 να στέκονται στο μπαλκόνι του διαμερίσματός τους. Μετά την γερμανική κατοχή της Γαλλίας, η μοίρα της οικογένειας Malowanczyk αντικατοπτρίζει εκείνη πολλών Εβραίων της πόλης, καθώς ο Israël απελάθηκε και η Hélène αναγκάστηκε να καταφύγει στη νότια ελεύθερη ζώνη.
Όταν η Hélène και οι κόρες της επέστρεψαν στο Παρίσι τον Αύγουστο του 1944, διαπίστωσαν ότι το σπίτι τους όχι μόνο είχε απογυμνωθεί, αλλά είχε καταληφθεί από ένα άλλο ζευγάρι. Τον Ιούνιο του 1946, δικαστήριο αποφάσισε ότι η Hélène δεν μπορούσε να επιστρέψει στο διαμέρισμα, όπου η νέα οικογένεια παρέμεινε έως το 1956.
Το νέο βιβλίο Homes as Witnesses of the Holocaust, που κυκλοφόρησε στην 80ή επέτειο της απελευθέρωσης του Άουσβιτς, αποκαλύπτει ότι η οικογένεια Malowanczyk δεν ήταν η μοναδική περίπτωση. Οι γαλλικές αρχές αρνήθηκαν την επιστροφή δεκάδων χιλιάδων Παριζιάνων Εβραίων στα σπίτια τους, και το βιβλίο εξετάζει την αντίδραση των ενοίκων που είχαν μετακομίσει στα εβραϊκά σπίτια.
Η Sarah Gensburger, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Sciences Po του Παρισιού και συν-συγγραφέας του βιβλίου, δηλώνει ότι η μελέτη της πόλης αναδεικνύει τις πραγματικές συμπεριφορές των Παριζιάνων σε αυτή την περίοδο, όπου η επικρατούσα άποψη ότι οι Εβραίοι δεν θα επέστρεφαν διαμορφώθηκε σε μεγάλο βαθμό από τις δημόσιες αρχές. Οι Παριζιάνοι, ενώ φαίνονταν να εκδηλώνουν αλληλεγγύη, συχνά εξέφραζαν απογοήτευση όταν οι Εβραίοι επιβίωναν και διεκδικούσαν τα σπίτια τους.
Η ιστορία αυτή αποκαλύπτει μια σκοτεινή πτυχή της μεταπολεμικής κοινωνίας στο Παρίσι, υπογραμμίζοντας τη δύσκολη πραγματικότητα των Εβραίων που επιχείρησαν να επανενταχθούν σε μια κοινωνία που τους είχε αποκλείσει.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
