Αναδείξτε την κληρονομιά του Παύλου Ζάννα, ενός σπουδαίου διανοούμενου και μεταφραστή. Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς. Στη γλώσσα μας ο Προυστ πάντα με αυτή τη μικρή φράση θα αρχίζει το μεγάλο του μυθιστόρημα. Ο Παύλος Ζάννας, μέσα από τις φυλακές της Αίγινας, το αποφάσισε: Ο μικρός Μαρσέλ ποτέ, μα ποτέ, δεν θα πει ακουμπώντας τα παιδικά του μάγουλα στα δροσερά μαξιλάρια του κρεβατιού του καμιά, μα καμιά άλλη. Είναι υπέροχο για πόσο πολλά πράγματα, σημαντικά πράγματα, ο Παύλος Ζάννας αποφάσισε για μας. Σχεδόν χαιρόμαστε που συνειδητοποιούμε ότι οι ευγενικοί, λεπτοί, αθόρυβοι, καλλιεργημένοι άνθρωποι μπορούν ακόμα βαθιά να μας σημαδέψουν, τον καθένα προσωπικά, και όλους μαζί, γενιές και γενιές.
Γιατί τον Παύλο Ζάννα, τον δικό μας Παύλο Ζάννα, που ούτε μια ευγενική καλημέρα ίσως να μην του είχαμε πει, δεν τον έφερε δίπλα στα δροσερά μας μαξιλάρια μόνο ο Στρατής Τσίρκας με αυτή την επίμονη άποψή του ότι το καθήκον μετάφρασης του Προυστ ταίριαζε σε έναν πολιτικό κρατούμενο της χούντας. Κάθε φορά που θα μπαίνουμε σε μια σκοτεινή κινηματογραφική αίθουσα, κάθε φορά που τα βιβλία και οι συγγραφείς θα κερδίζουν μια μικρή νίκη σε έναν κόσμο που θα ’λεγε κανείς ότι τα εχθρεύεται, κάθε φορά που η ελληνική Πολιτεία θα εγκαταλείπει το σύνηθες ύφος και ήθος της και θα πλησιάζει σε ένα δημοκρατικό ιδεώδες, εμείς θα του κλείνουμε το μάτι, συνένοχα, χαμογελαστά.
Να απαριθμήσουμε το έργο του, τα δημιουργήματά του, τα παιδιά του —από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης μέχρι την Εταιρεία Συγγραφέων και το θεσμό των Κινηματογραφικών Λεσχών— θα ήταν σίγουρα εντυπωσιακό. Φιλοξενεί την ευλογία, το χάρισμα, την αυθεντικότητα του διάμεσου διανοούμενου, στοχαστή, κριτικού, μεταφραστή και αριστερού αγωνιστή.
Παύλος Ζάννας: 1929-1989. Η είδηση έφτασε στον Ταχυδρόμο και τη στήλη στο πιεστήριο, ανυποψίαστοι.
Αυτό ήταν το κείμενο με το οποίο είχε αποχαιρετήσει τον Παύλο Ζάννα ο Ταχυδρόμος, λίγες ημέρες μετά το θάνατό του. Η φωτογραφία του εκλιπόντος που δημοσιεύεται, επιβεβαιώνει την παρουσία του και ταυτόχρονα αποδεικνύει ότι η κληρονομιά του παραμένει ζωντανή, ενώ οι τόποι και οι άνθρωποι, υποστήριζε, ζουν στην ποίηση και στη μνήμη μας χάρη στους ποιητές.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
