Η μελέτη της φρόνησης και της ηδονής στον Πλάτωνα αναδεικνύει τον δρόμο προς τον ευδαίμονα βίο. Η βαθιά ανάλυση των εννοιών της ηδονής και της φρόνησης αποκαλύπτει ότι οι συνομιλητές, Σωκράτης και Πρώταρχος, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ηδονή χωρίς φρόνηση και αντιστρόφως, φρόνηση που να είναι άμοιρη ηδονής. Τα δύο αυτά στοιχεία, η ηδονή και η φρόνηση, δεν είναι αυτοδύναμα και δεν μπορούν να οδηγήσουν από μόνα τους σε μια πλήρη και ευτυχισμένη ζωή. Για την επίτευξη του ευδαίμονος βίου, είναι απαραίτητη η ισορροπημένη συνύπαρξη και των δύο, σε μια ζωή που δεν περιορίζεται σε μία μόνο διάσταση.
Στο έργο του Φίληβου, προτείνεται μια διαμεσολαβητική προσέγγιση για το ιδεώδες του ανθρώπινου αγαθού: ο ευδαίμον βίος δεν είναι αποκλειστικά θεωρητικός ή ηδονικός, αλλά αποτελεί ένα συνδυασμό φρόνησης και ηδονής. Επίσης, αναδεικνύεται το κεντρικό πρόβλημα της θεωρίας των ιδεών, που αφορά την ενοποίηση της ιδέας με την πολυμορφία των αισθητών αντικειμένων που συμμετέχουν σε αυτήν.
*Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, ο Φίληβος του Πλάτωνος στην αγγλική (έκδοση του 2008).*
Πηγή περιεχομένου: in.gr
