Αναλύση της ρητορικής και της φιλοσοφίας στον Πλάτωνα, εστιάζοντας στην τέχνη του λόγου. Στο δεύτερο μέρος του Φαίδρου, εξετάζεται σε βάθος η φύση και η ουσία της ρητορικής τέχνης, ένα ζήτημα που είχε προηγουμένως αναλυθεί στον Γοργία, όπου προβάλλεται η σύγκρουση μεταξύ του ρητορικού και του φιλοσοφικού ιδανικού της ζωής. Ο Σωκράτης αναρωτιέται αν είναι αναγκαίο ο ομιλητής να γνωρίζει την αλήθεια προκειμένου να εκφραστεί ορθά. Στην απάντησή του, ο Φαίδρος υποστηρίζει ότι ένας επίδοξος ρήτορας δεν χρειάζεται να γνωρίζει τι είναι πραγματικά δίκαιο, αλλά μόνο τι θα φανεί δίκαιο στα μάτια του κοινού. Αυτό το επιχείρημα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η πειθώ προέρχεται συχνά από την επιφανειακή αλήθεια και όχι από τη βαθύτερη ουσία των πραγμάτων.
Ο Σωκράτης επισημαίνει ότι η αληθινή τέχνη του λόγου είναι αδύνατη χωρίς τη γνώση της αλήθειας, τονίζοντας πως γνήσιος ρήτορας είναι μόνο ο φιλόσοφος. Το άρθρο συνεχίζει με την αναγνώριση ότι η ρητορική μπορεί να μετατραπεί σε αυθεντική τέχνη μέσω της διαλεκτικής διαδικασίας, η οποία οδηγεί στην αλήθεια. Στη συνέχεια, η συζήτηση των δύο ανδρών επεκτείνεται στο θέμα της συγγραφής και τη σημασία της σχέσης ανάμεσα στον προφορικό και τον γραπτό λόγο.
Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, απεικονίζεται ξενόγλωσση έκδοση του Φαίδρου του Πλάτωνα.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
