Αναλύουμε την έννοια του αγαθού στον Πλάτωνα, εξετάζοντας τη διαλεκτική του σοφιστή και τη φιλοσοφία του όντος. Το αντικείμενο της συζήτησης μεταξύ των συνομιλητών εστιάζει στη φύση του σοφιστή, αναζητώντας τη βαθύτερη ουσία της φιλοσοφικής του προσέγγισης. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται για να προσεγγίσουν το θέμα αυτό είναι η διαίρεση, μια μέθοδος που έχει ήδη παρουσιαστεί στον διάλογο του Φαίδρου. Μέσω του ορισμού του σοφιστή, ο οποίος συγκρίνεται με τον πολιτικό και διακρίνεται από τον φιλόσοφο, αναδεικνύεται η προσπάθεια απομυθοποίησης των σοφιστών και η αποδόμηση του φαινομενικού κύρους τους. Αυτή η κριτική στάση δεν είναι απλώς μια αποτίμηση της σοφιστικής τέχνης, αλλά και μια απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση του θεμελιώδους φιλοσοφικού ζητήματος του όντος, όπως καταδεικνύει και ο υπότιτλος του διαλόγου: «Περί του όντος, λογικός».
Η συζήτηση εξελίσσεται, προσπαθώντας να διαρθρώσει τη διαλεκτική σχέση μεταξύ του μη όντος, που είναι αναπόφευκτα ακατανόητο και άηχο, και του όντος. Η έννοια του όντος αναγνωρίζεται πλήρως μόνο στο πλαίσιο της σχέσης της με το αντίθετό της. Παράλληλα, στην εργασία του Σοφιστή, αρχίζει να τίθεται ένα κρίσιμο ζήτημα που απασχολούσε τον Πλάτωνα στα μεταγενέστερα έργα του: η συσχέτιση των επιμέρους ιδεών και η δυνατότητα ενσωμάτωσής τους σε ένα ενιαίο σύστημα.
Συνοψίζοντας, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ο Σοφιστής, ανατρέποντας τον υπερβολικό ελεατικό μονισμό και αποσυνδέοντας το ον από την ιδέα της στατικής ακινησίας, επαναξιολογεί την πλατωνική θεωρία των ιδεών και καθορίζει τη θέση τους μέσα στη γνώση.
*Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, ο Σοφιστής του Πλάτωνος (εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Δ. Αλεξάνδρου, εκδόσεις Ιωάννου και Π. Ζαχαρόπουλου, 1940).
Πηγή περιεχομένου: in.gr
