Εξερεύνηση της πολιτικής τέχνης κατά τον Πλάτωνα και οι θεωρίες περί εξουσίας και νομοθεσίας. Ο ενάρετος πολιτικός άνδρας, ο οποίος κατέχει την αληθινή τέχνη της πολιτικής, παραλληλίζεται με τον άριστο υφαντή. Όπως η πολιτική συγκρίνεται με την τέχνη της υφαντικής, έτσι και οι δύο αναλαμβάνουν την ευθύνη της συνένωσης. Ο υφαντής δημιουργεί την υφαντική του μέσω της ένωσης των νημάτων, ενώ ο πολιτικός, ως ένας σπουδαίος συνθέτης και μετρ της ισορροπίας, ενσωματώνει τη δυναμική και την ταχύτητα με την κοσμιότητα και την ορθότητα, προκειμένου να οικοδομήσει μια άριστη πολιτεία και να εξασφαλίσει τη σωστή διακυβέρνηση.
Ο πραγματικός αρχηγός, ο συνετός άρχοντας, σέβεται και τηρεί τους νόμους της κοινωνίας του, αλλά δεν διστάζει να θεσπίσει νέα μέτρα αν απαιτείται. Στην πορεία της συζήτησης με τον Σωκράτη τον νεότερο, ο ξένος από την Ελέα επιχειρεί μια κατηγοριοποίηση των πολιτευμάτων, διαφοροποιώντας την εξουσία του ενός (μοναρχία), των ολίγων και των πολλών (δημοκρατία).
Οι δύο πρώτες μορφές πολιτεύματος υποδιαιρούνται σε δύο τύπους: η μοναρχία σε βασιλεία και τυραννία, και η διακυβέρνηση των ολίγων σε αριστοκρατία και ολιγαρχία. Σημαντική είναι η διάκριση της δημοκρατίας σε νόμιμη και παράνομη, όπου η εξουσία μπορεί να ασκείται σύμφωνα με τους νόμους ή να παραβιάζει τις αρχές τους.
Εν κατακλείδι, ο Πολιτικός αποτελεί μια συνεχόμενη άσκηση στην αυτονομία της σκέψης και στην ελευθερία της πράξης. Μέσω αυτού του έργου, ο Πλάτων τολμά να αμφισβητήσει ακόμα και τον εαυτό του, προσεγγίζοντας τις πολυάριθμες πτυχές της πολιτικής φιλοσοφίας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
