Αναλύοντας την κοσμολογία του Πλάτωνα μέσω του Τίμαιου, εμβαθύνουμε στην έννοια του αγαθού. Κατά τη διάρκεια της τελεολογικής προσέγγισης του Τίμαιου, ο ποιητής και πατέρας του σύμπαντος, ο θεϊκός αρχιτέκτονας, δημιούργησε τον κόσμο ως ένα έμβιο ον με ψυχή και νου. Ο δημιουργός χρησιμοποίησε τέσσερα στοιχεία για τη σύνθεση του κόσμου, που απεικονίζεται ως μια τέλεια σφαίρα. Στην ψυχή του κόσμου αποδίδεται προτεραιότητα, ώστε αυτή να επιβλέπει και να διευθύνει το σώμα.
Εντυπωσιακή είναι η διαπίστωση ότι, μέσα στο πλαίσιο της κοσμογονίας του Τίμαιου, οι πλανήτες αναγνωρίζονται ως θεοί του ουρανού, επιτρέποντας στο πνεύμα να κυβερνά τον κόσμο με τη βοήθεια των κανονικών τροχιών τους. Στη συνέχεια, η μηχανιστική ερμηνεία του κόσμου ενσωματώνει τη δύσκολη έννοια της ανάγκης, η οποία υποτάσσεται γενικά στο λογικό, εξασφαλίζοντας μια άριστη τάξη, αν και περιέχει και το κακό, την ατυχία, στην ύλη.
Ο Πλάτων αναδεικνύει την κατασκευή του κόσμου μέσω τεσσάρων κανονικών στερεών, προσδιορίζοντας τα στοιχεία: κύβος για τη γη, τετράεδρο για τη φωτιά, οκτάεδρο για τον αέρα και εικοσάεδρο για το νερό. Αυτή η μαθηματική κατασκευή ερμηνεύει τη δομή των στοιχείων, αποτελώντας ένα σπουδαίο κεφάλαιο της ελληνικής φιλοσοφίας.
Τέλος, στο τρίτο μέρος του έργου, αναλύεται με εξαιρετική λεπτομέρεια η φυσική και ψυχική δομή του ανθρώπινου οργανισμού, προσδιορίζοντας τη σημασία της ακτινοβολίας του Τίμαιου που έχει επηρεάσει τη φιλοσοφική σκέψη στους μεταγενέστερους αιώνες. Αξιοσημείωτη είναι η επιρροή του στο ρωμαϊκό και τον αραβικό κόσμο, καθώς και στη μεσαιωνική γραμματεία.
*Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, ξενόγλωσση έκδοση του Τίμαιου του Πλάτωνος (επιμέλεια της Gretchen Reydams-Schils, University of Notre Dame Press, 2003).*
Πηγή περιεχομένου: in.gr
