Η αναγνώριση της πλατωνικής διαλεκτικής μέσα από τους διάλογους Φαίδρος, Παρμενίδης και Θεαίτητος. Η φιλοσοφία του Πλάτωνα αποκαλύπτεται μέσα από τρεις σημαντικούς διάλογους, που τοποθετούνται μετά την Πολιτεία και συνδέονται με τα ταξίδια του στη Σικελία: Φαίδρος, Παρμενίδης και Θεαίτητος. Αυτοί οι διάλογοι αντικατοπτρίζουν τη θεμελιώδη έννοια της πλατωνικής διαλεκτικής, η οποία βασίζεται σε δύο κεντρικά στοιχεία: τη διαίρεση και τη συναγωγή. Η διαίρεση αναφέρεται στον χωρισμό των εννοιών, ενώ η συναγωγή στην λογική τους συνένωση. Ο διάλογος του Φαίδρου, ο οποίος θεωρείται αποκορύφωμα των πνευματικών αναζητήσεων του Πλάτωνα, προσφέρει μια καθαρή εικόνα αυτών των στοιχείων.
Ο διάλογος μεταξύ Σωκράτη και Φαίδρου εκτυλίσσεται σε έναν ιερό τόπο έξω από τα τείχη της Αθήνας, δίπλα στις όχθες του Ιλισού. Στο πρώτο μέρος του έργου, οι συμμετέχοντες εκφωνούν τρεις λόγους για τον έρωτα, με τον Φαίδρο να αρχίζει με λόγο εμπνευσμένο από τον ρήτορα Λυσία. Ο Σωκράτης, με τη σειρά του, περιγράφει τον έρωτα ως μια μανία, μια αθεράπευτη τρέλα, πριν υιοθετήσει μια πιο ποιητική και θεϊκή προσέγγιση. Στην συνέχεια, ο Πλάτωνας εξιδανικεύει τον έρωτα, συνδέοντας τον με την μαντική τέχνη και τις λατρευτικές τελετές. Η αναφορά στο φτερωτό άρμα της ψυχής υπογραμμίζει την εσωτερική πάλη της ψυχής στην αναζήτηση της αλήθειας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
