Αναλύσεις για τους υποστηρικτές του Χίτλερ και την ναζιστική ιδεολογία στον νέο τίτλο του Ρίτσαρντ Έβανς. Γνωρίζουμε τους άντρες και τις γυναίκες που υπηρέτησαν τον Αδόλφο Χίτλερ και τις πράξεις τους. Ωστόσο, παραμένει αναπάντητο το ερώτημα: τι τους παρακίνησε να συμμετάσχουν σε αυτές τις φρικαλεότητες; Με τον τρόπο αυτό, ο Νηλ Άσερσον ξεκινά τη βιβλιοκρισία του για τον νέο τίτλο του Ρίτσαρντ Έβανς Hitlers people: the faces of the Third Reich στο πρόσφατο τεύχος του New York Review of Books. Ο Έβανς υπογραμμίζει ότι οι Ναζί δεν ήταν απλώς καθημερινοί άνθρωποι, όπως τους χαρακτήρισε ο Κρίστοφερ Μπράουνινγκ το 1992. Αντιθέτως, οι συμμετέχοντες στις εκκαθαρίσεις επιλέχθηκαν προσεκτικά με βάση ιδεολογικά κριτήρια και εκπαιδεύτηκαν με εντατικές δόσεις ναζιστικής ιδεολογίας και αντισημιτικής προπαγάνδας. Δεν επρόκειτο για τους Γερμανούς της διπλανής πόρτας, αλλά για άτομα που ζούσαν σε μία ηττημένη χώρα και πίστευαν σε θεωρίες συνωμοσίας που εκμεταλλεύτηκε ο Χίτλερ.
Ο τίτλος του Έβανς συνεισφέρει στην αναγνώριση της σύνθετης φύσης των ατόμων που συμμετείχαν στη ναζιστική μηχανή. Για παράδειγμα, ο τίτλος του Ντάνιελ Γκολντχάγκεν Οι πρόθυμοι δήμιοι του Χίτλερ (1996) προκαλεί σοβαρές συζητήσεις, καθώς υποστηρίζει ότι ο αντισημιτισμός ήταν βαθιά ριζωμένος στην γερμανική ταυτότητα. Στο βιβλίο του ο Σαούλ Φριντλέντερ εξετάζει την πραγματική συμπεριφορά των Γερμανών απέναντι στους Εβραίους, σημειώνοντας ότι η ναζιστική προπαγάνδα δημιούργησε μία αντιεβραϊκή κουλτούρα, η οποία ενσωματώθηκε στη συλλογική συνείδηση.
Ο Λόρενς Ρις στο έργο του Το σκοτεινό χάρισμα του Αδόλφου Χίτλερ αναλύει πώς τόσοι πολλοί Γερμανοί υποστήριξαν τον Χίτλερ, επικεντρώνοντας στις αποτυχίες του δημοκρατικού πολιτεύματος κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Η ανάγκη για έναν ισχυρό ηγέτη φάνηκε ως λύση στα προβλήματα της χώρας. Ακόμη, η Γουέντι Λόουερ στο έργο της Μαινάδες του Χίτλερ υπογραμμίζει ότι οι συμμετοχές στις θηριωδίες δεν προέρχονταν από περιθωριακά άτομα, αλλά από κανονικούς Γερμανούς που πίστευαν ότι εκτελούσαν δικαιωμένες πράξεις.
Η αντίληψη για τη νεολαία στην εποχή του ναζισμού εξετάζεται από τον Κόνραντ Τζαράους, ο οποίος αναφέρει ότι οι νέοι έβρισκαν ταυτότητα και σκοπό μέσα από τη Χιτλερική Νεολαία, που τους προσέφερε μία αίσθηση αποστολής μακριά από τις οικογένειές τους.
Τέλος, η Χάνα Άρεντ αναφέρεται στο έργο του Έβανς, με την κοινοτοπία του Κακού να αναλύεται υπό ένα νέο πρίσμα, προτείνοντας ότι οι υποστηρικτές του ναζισμού δεν ήταν όλοι φανατικοί, αλλά άνθρωποι που υιοθέτησαν τον ναζισμό για να εκπληρώσουν προσωπικές τους φιλοδοξίες.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
