Η κριτική του βιβλίου Δεύτερη Ευκαιρία του Στέφανου Κασσελάκη αναδεικνύει τις ελλείψεις και την αυτοαναφορικότητα του έργου. Αν κάποιος πιστεύει ότι θα αποκτήσει πιο βαθιά γνώση για τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ και τον πρώην πρόεδρό του, Στέφανο Κασσελάκη, διαβάζοντας το βιβλίο του, «Δεύτερη Ευκαιρία», μάλλον είναι σε πλάνη. Το έργο των σχεδόν 400 σελίδων αναγκαίας περιγραφής, προσφέρει μια σχετικά εύκολη ανάγνωση, ιδιαίτερα αν ληφθούν υπόψη οι σελίδες που περιλαμβάνουν φωτογραφίες της προσωπικής ζωής του Κασσελάκη και στιγμές από την πολιτική του πορεία, καθώς και τις αχρείαστες αναπαραγωγές αναρτήσεών του από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η γενική αίσθηση που αποκομίζει ο αναγνώστης είναι ότι ελάχιστα νέα πληροφορίες μπορεί να αποκομίσει από την ανάγνωση της Δεύτερης Ευκαιρίας. Όλα όσα θέλει να πει ο Κασσελάκης τα έχει ήδη μοιραστεί μέσω άλλων μορφών επικοινωνίας, όπως αναρτήσεις και συνεντεύξεις. Παράλληλα, εντυπωσιάζει το γεγονός ότι μέσα σε σχεδόν 400 σελίδες δεν περιλαμβάνεται ούτε μία φράση αυτοκριτικής ή παραδοχής για τα δικά του λάθη. Σε κάθε περίπτωση, η στάση του διαρκώς υποδεικνύει ότι φταίνε μόνο οι άλλοι, ενώ ο ίδιος αποφεύγει να αναγνωρίσει τις δικές του ευθύνες.
Αν και το βιβλίο αυτό έχει μια προφανή αυτοαναφορικότητα και μια διάθεση αυτοθαυμασμού, δεν προσφέρει καμία πραγματική αυτοκριτική, παρά μόνο επαναλαμβανόμενα συμπεράσματα για την ελληνική πολιτική κατάσταση. Οι εσωτερικές συγκρούσεις που αντιμετώπισε ο Κασσελάκης και η αδυναμία του να παραδεχθεί λάθη είναι κεντρικά σημεία της ανάλυσης αυτού του έργου.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
