Η Ρούμπι Μπρίτζες μοιράζεται την ιστορία της εμπειρίας της στο αμιγώς λευκό σχολείο, επισημαίνοντας τη στήριξη της δασκάλας της. Η Ρούμπι Μπρίτζες, μια ακτιβίστρια που έχει αναδείξει το ζήτημα της ρατσιστικής διαχωριστικής γραμμής στις Ηνωμένες Πολιτείες, επισημαίνει ότι η επιβίωσή της κατά την πρώτη χρονιά ενσωμάτωσής της στο αμιγώς λευκό δημόσιο σχολείο του αμερικανικού Νότου το 1960 οφειλόταν στη στήριξη της δασκάλας της, Μπάρμπαρα Χένρι, η οποία έγινε η καλύτερή της φίλη. Σχεδόν εξήντα πέντε χρόνια αργότερα, ο δεσμός που έχει αναπτύξει με τη Χένρι είναι πιο ισχυρός από ποτέ.
Η Χένρι δημιούργησε ένα ασφαλές περιβάλλον για την Μπρίτζες σε μία εποχή που υπήρχε μεγάλος αντίκτυπος από τις διαδηλώσεις κατά της ενσωμάτωσης. Απέναντι στο μίσος που εξαπλωνόταν έξω από το σχολείο, η δασκάλα φρόντισε να γεμίσει τις ώρες διδασκαλίας με αγάπη και μάθηση, κρατώντας τη μικρή Μπρίτζες μακριά από τη βία και τις απειλές. Η δασκάλα της αποτέλεσε έναν θετικό φάρο σε μια εχθρική κοινωνία, την ώρα που πολλές οικογένειες απομάκρυναν τα παιδιά τους από το σχολείο λόγω της παρουσίας της.
Στην πρόσφατη συνέντευξή της, η Μπρίτζες περιέγραψε την Χένρι ως μια δεύτερη μητέρα, δηλώνοντας: Δεν θα τα κατάφερνα αν δεν ήταν η δασκάλα μου. Αν και οι καιροί ήταν δύσκολοι, η Χένρι δεν πτοήθηκε, φέρνοντας τον ενθουσιασμό της από τη Βοστώνη για να βοηθήσει την Μπρίτζες.
Η Μπρίτζες, τώρα εβδομήντα ετών, θυμάται με νοσταλγία την επιρροή της Χένρι στην ζωή της. Η δεύτερη τάξη ήταν πολύ πιο δύσκολη από την πρώτη, επειδή δεν είχα άλλους φίλους, είπε, αναφέροντας πόσο της έλειπε ο δεσμός τους όταν χώρισαν. Η ιστορία της Ρούμπι Μπρίτζες παραμένει εμβληματική και είναι ένα σύμβολο της μάχης κατά των διακρίσεων, θυμίζοντας σε όλους τη σημασία της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
