Η σύνθετη εικόνα του Στάλιν, ο οποίος ερμηνεύεται ως λυτρωτής ή δήμιος, αναδεικνύει την πολυπλοκότητα του θανάτου. Η στιγμή που οι καμπάνες των ναών της Μόσχας καλούν τους πιστούς σε προσευχή για τη μακροχρόνια ύπαρξη του πολέμιου της Εκκλησίας και ο Πάπας εκφράζει τη δέησή του για τη σωτηρία του αρνητή της θρησκείας, σηματοδοτεί την παραδοση του Στάλιν, ηττημένου στη μάχη του με το θάνατο. Ο ακατάβλητος πολεμιστής, που υπήρξε ο μεγαλύτερος καθηγητής της φιλοσοφίας, θα ανέβει στο βήμα και θα επαναλάβει τη διδασκαλία του. Με αίσθημα δέους, το κοινό παρακολουθεί τη στιγμή, σα να τον βλέπει για πρώτη φορά. Τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που λαμβάνουν το μήνυμα στρέφονται προς τη Μόσχα, όπου ο θάνατος έχει εγκατασταθεί.
Η αρχαιότερη γνωριμία του ανθρώπου με τον θάνατο προκαλεί συνεχώς κατάπληξη, παρά την απόλυτη βεβαιότητά του. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο θάνατος έρχεται, είτε σήμερα είτε αύριο. Μπροστά σε αυτήν την αναπόφευκτη αλήθεια, η ζωή αποκτά μια απόλυτη ισότητα, καθώς ο θάνατος δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, στρατηγούς και στρατιώτες.
Η παγκόσμια κατάπληξη απέναντι στο φέρετρο του Στάλιν είναι έκδηλη, με τους ανθρώπους να νιώθουν την ίδια συναισθηματική φόρτιση. Ο Στάλιν, μια μορφή που κυριάρχησε για έναν τέταρτο του αιώνα, υπήρξε ηγέτης της μεγαλύτερης επανάστασης της εποχής του, προξενώντας σεβασμό και μίσος εξίσου. Ο θάνατος αυτού του πολυδιάστατου ηγέτη προκαλεί την ίδια στάση προσοχής στους υποστηρικτές και τους αντιπάλους του, υποδεικνύοντας τη δύναμη που έχει ο θάνατος να ενοποιεί τα συναισθήματα.
Ο θάνατος, αντί να είναι απλώς ένα τέλος, γίνεται δημιουργός νέων αρχών. Ο θάνατος, φαινομενικά ξένος προς την τρέχουσα λογική, μπορεί να μεταβάλλει την πορεία της ανθρωπότητας και να αναδιαμορφώσει την ιστορία. Η εναλλαγή μεταξύ ζωής και θανάτου αναδεικνύει τις αλήθειες της ύπαρξης και των σχέσεων των ανθρώπων με τους ηγέτες τους, όπου η φαντασία του θανάτου επηρεάζει τις τύχες των λαών.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
